Στοχάζεται κανείς και προσπαθεί να μην ρίξει τη γέφυρα ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο. Συλλογίζεται ότι όλοι άνθρωποι του Θεού είμαστε, γιατί να γίνει διαχωρισμός.

Σκέπτεται κάποιος αν έχει άλλο απόθεμα υπομονής και ανοχής για να δώσει κι άλλες ευκαιρίες σε αυτούς που η μοίρα φαίνεται να τους θέλει έτσι.

Παρατηρεί σχεδόν κάθε έντιμος πολίτης ότι αυτό δεν έχει τέλος. Δεν έχει λογική. Δεν έχει ελπίδα.

Ακόμα και αν αφήσεις τη σκέψη σου να ξεφύγει εκτός πραγματικότητας για να δεις ένα ονειρεμένο κόσμο ίσων ευκαιριών και ίδιων δικαιωμάτων, δεν μπορείς να τον δείς εκτός και αν «μεθύσεις» κι εσύ για να ξεφύγεις…

Σήμερα μια γροθιά στο στήθος μια κοπέλας. Χθες μια κλωτσιά σε μια ηλικιωμένη. Προχθές ξύλο ανελέητο σε έναν αστυνομικό, πιο παλιά μια μαχαιριά στον παππού μπροστά στο τζάκι.

Πόσο να αντέξεις. Ακούς έναν να φουσκώνει από οργή και την άλλη μέρα να ζητάει συγνώμη που είπε την αλήθεια. Βλέπεις άλλον να περνά παραμονές εκλογών από καπνισμένες γειτονιές και θλίβεσαι. Όλοι συμφωνούν αλλά κανείς δεν έχει γνώμη…

Άλλαξε λέει η εποχή, και από τα τετζερέδια περάσαμε στις ζάντες. Νέα ήθη και έθιμα με like και άφιλτρο σε χέρια παιδικά.

Στοχάζεσαι πως κι έγινε αυτό και μέσα σε 4 εποχές του χρόνου ρήμαξαν τα χωριά. Πως μπορεί τόσο λίγοι να τρομάζουν τόσους πολλούς. Το πρωί πολίτες αδέλφια, το βράδυ αλήτες, πουλιά…

Άλλαξαν οι εποχές. Κάποτε μεθούσε και πλήρωνε… Σήμερα μεθά και δέρνει…

Συλλογίζεσαι, όχι ελεύθερα πια, γιατί άλλος πίνει και άλλος πληρώνει στη «δίκαιη» κοινωνία μας…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις