29 Μαίου 2022…

Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης. Το πρώτο εζάν, από τον Αλί Ερμπάς. Οι Τούρκοι προσεύχονται για το κατόρθωμα της Άλωσης. Πιστεύουν στη δύναμη του Αλάχ. Λατρεύουν τον Μωάμεθ τον Πορθητή.

Άγιος Δημήτριος Μυστρά. Όρθρος, από τον Δεσπότη Ευστάθιο. Οι Έλληνες προσεύχονται για το πάθημα της Άλωσης. Πιστεύουν στη δύναμη του Χριστού. Λατρεύουν τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

Πλήθος, ντόρος, άκουσμα, θέαμα, στην Κωνσταντινούπολη.

Ολίγοι, ήσυχα, ταπεινά, αθέατα, στον Μυστρά.

Από το 1453 μέχρι σήμερα, γενιές Ελλήνων «ξύπνησαν» και «κοιμήθηκαν» με τον όνειρο της Πόλης. Θρήνοι και Ύμνοι για τον μαρμαρωμένο Βασιλιά σε χείλη και καρδιές. Σκοποί και οράματα για τον Ελληνισμό Αυτοκράτορα με δύο σημαίες στα χέρια του, μια ορθόδοξη και μια ελληνική. Ελπίδες και προσευχές για Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία της Πόλης.

Εχθροί, γκρίζοι λύκοι, σύμμαχοι, πολύχρωμα τσακάλια, χαίρονται στης απόγνωσης τα γκρέμια και στης λήθης τις σπηλιές...

Νερά μαύρα και γαλάζια σμίγουν κάθε νύκτα και χωρίζουν κάθε ξημέρωμα…

Χτυπιέται και ο Δικέφαλος μα δεν χωρίζει. Το λιοντάρι του Μοριά δείχνει να κοιμάται…

Κάθε χρόνο, σε κάθε τόπο, με όποιον τρόπο, αυτός που θυμάται την 29η Μαϊου, σκύβει για λίγο το κεφάλι, μετά κοιτά ψηλά, σηκώνει τα μάτια, τα κλείνει, προσεύχεται κι εύχεται. Ένας κόμπος πικρόγλυκος στο λαιμό, ένα κάψιμο στο στήθος, μια σκέψη φτερουγίζει και φεύγει πριν γίνει μαρτύριο… λογικής.

Χαρμολύπη σε νου και ψυχή που σηκώνεται από τον τρούλο του Βυζαντινού Μυστρά, αφήνει χαμηλά τον Ταϋγετο, περνά πάνω από μια φλούδα γης ριγμένη στο πέλαγος, γνέφει στον Άθω αριστερά, στη Σμύρνη δεξιά, χαμηλώνει στην Πόλη για να πληγωθεί και να ματώσει δάκρυα σταύρωσης!

Λύπη βαθιά, πικρή όταν η Κιβωτός Τζαμί γίνεται που κοιτά τη Μέκκα.

Χαρά βαθιά, γιατί ο Μυστράς, κοιτά ακόμα προς την Πόλη. Θυμιατό πίστης και μνήμης.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις