Αν θέλουν - γιατί ενδέχεται και να μην θέλουν - οι κ.κ. Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης να δουν και να νιώσουν τι κατάφεραν οι κυβερνήσεις των κομμάτων τους, τα τελευταία 50 χρόνια, θα πρέπει τις επόμενες 30 ημέρες, μέχρι την στιγμή που θα πλησιάσουν την κάλπη, να:

Σταθούν, με την γυναίκα των 40 ετών που στέκεται, ξημερώματα, έξω από τη βιτρίνα του «ότι πάρεις 1€», για να μην τη δουν άλλοι και για να δει αν ακόμα έχει περιθώριο στην αξιοπρέπεια.

Βρεθούν, δίπλα στον 65χρονο άνδρα που δουλεύει σκληρό μεροκάματο για να μην στερηθεί τα στοιχειώδη η οικογένειά του, χωρίς να το επιτρέπουν οι δυνάμεις του σώματος αλλά μόνον της ψυχής.

Παλέψουν, στο πλευρό του αγρότη που κοιτά με λατρεία αλλά και αγωνία τα δένδρα του και παρακαλεί να μην τον απογοητεύσουν κι ας μην τα πότισε, ας μην τα λίπανε, ας μην τα χαϊδεψε όπως πρέπει.

Νιώσουν, τον νέο που επι 12 χρόνια στο θρανίο και 6 περίπου στο φροντιστήριο με τρόμο, με αγωνία, με στέρηση, με ψυχική πίεση, προετοιμάστηκε για μια μάχη που μπορεί να είναι ήδη χαμένη.

Ακούσουν, τη φωνή του συνταξιούχου που κλεισμένος στο κλουβί της ανέχειας αναρωτιέται αν δεν έκανε αυτός κάτι καλά ή γιατί δεν κατάλαβε πως το ξεγέλασαν για τόσα χρόνια.

Αφουγκραστούν, την κουβέντα του νέου ζευγαριού που πλημμυρίζει από έρωτα αλλά και ανασφάλεια και αποφασίζει να πάει κόντρα στη φύση της ζωής και της ψυχής του, γιατί ένα παιδί δεν είναι πλέον απλή υπόθεση.

Καταλάβουν, τον επαγγελματία που αν και προικίστηκε με ανήσυχο πνεύμα δημιουργίας, κατανοεί με τον χειρότερο τρόπο ότι είναι ήδη δέσμιος του οικονομικού συστήματος που αντί να τον αξιοποιεί, τον χρησιμοποιεί και τον πετά.

Κοιτάξουν, τις ουρές ανθρώπων που για μια σακούλα ρύζι κι ένα λίτρο λάδι γράφουν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, χωρίς δισταγμό αλλά σκυμμένοι, χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά πικραμένοι.

Κλάψουν, δίπλα στη μάνα των 50 ετών που μόλις μαθαίνει ότι το παιδί της έχει αξεπέραστα ψυχολογικά προβλήματα και δεν έχει ούτε τον χρόνο, ούτε το χρήμα, ούτε τη γνώση, ούτε την ευκαιρία, να του σταθεί.

Αφού λοιπόν, οι κ.κ. Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης, σταθούν, βρεθούν, παλέψουν, νιώσουν, ακούσουν, αφουγκραστούν, καταλάβουν, κοιτάξουν, κλάψουν, τότε ας πλησιάσουν στην κάλπη. Ισως αυτή τη φορά να μην ψηφίσουν το κόμμα στο οποίο είναι οι ίδιοι πρόεδροι…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις