Κάποτε το παιδί μου βρέθηκε σε μεγάλη ανάγκη ιατρικής βοήθειας. Το πήρα στην πλάτη και κατέφυγα εκεί όπου η Πολιτεία μου έδειξε. Δεν είχα ούτε τον χρόνο, ούτε την δυνατότητα, ούτε τη διάθεση να ζητήσω μεσολάβηση κάποιου πολιτικού, παρ’ όλο που η ζωή του ήταν σε κίνδυνο…

Αλήθεια είναι ότι υπήρξε πολιτικός - γιατρός που με πλησίασε ρωτώντας αν έχω κάποια ανάγκη, γνωρίζοντας προφανώς καλύτερα από εμένα τις «ανάγκες» στο ΕΣΥ.

Με τη βοήθεια Θεού και ανθρώπων το παιδί μου μετά από 40 ημέρες νοσηλείας σε εντατική νεογνών και σε κλινική του Παίδων Αγλαϊα Κυριακού, επέστρεψε στο σπίτι… Πέρασαν αρκετά χρόνια για να πούμε Δόξα σοι ο Θεός…

Τότε ήταν που με πλησίασε πολίτης και μου είπε: «Γιατί δεν στηρίζεις τον πολιτικό - γιατρό που σε είχε πλησιάσει τότε; Δεν είσαι αχάριστος;»

Αναλογίστηκα… Ποιος ο λόγος το αναγνωστικό κοινό, που με εμπιστεύεται, να διαβάζει λάθος ή περιποιημένα άρθρα για τον γιατρό - πολιτικό, επειδή η ζωή έφερε το παιδί μου με πρόβλημα Υγείας; Έχω αυτό το δικαίωμα;

Σήμερα, 20 χρόνια μετά, έχω ξανασυναντήσει πολλούς πολίτες, χιλιάδες, που πιστεύουν αυτό ακριβώς που μου είπε ο πολίτης που με είδε αχάριστο…

Ψάχνω να βρω, αν από τότε, 20 χρόνια πριν, μέχρι σήμερα, βελτιώθηκε το ΕΣΥ ώστε ο πατέρας που σήμερα θα βρεθεί στη θέση μου δεν θα χρειαστεί τη μεσολάβηση πολιτικού και δεν θα κινδυνέψει να χαρακτηριστεί αχάριστος…

Δυστυχώς οι Κυβερνήσεις άλλαξαν, δεξιές, σοσιαλιστικές, αριστερές, μικτές, υπηρεσιακές, αλλά το ΕΣΥ χρειάζεται ακόμα τον μεσάζοντα.

Εσύ, πατέρα, που διαβάζεις αυτές τις αράδες και ίσως κάποια στιγμή (απεύχομαι) βρεθείς αντιμέτωπος με το ίδιο δίλημμα να θυμάσαι: Η στάση σου δεν αφορά μόνον το δικό σου παιδί αλλά τα παιδιά όλου του κόσμου…

Να είσαι υπερήφανος για το παιδί σου, ας χρειάζεται νοσηλεία, ας είναι άρρωστο ή ασθενικό. Να διεκδικείς αυτό που δικαιούται. Να είσαι δίπλα του όσο δοκιμάζεται και όταν η ζωή σου δώσει, δύο - τρείς ανάσες, να πασχίζεις για να έχουν καλύτερη υγεία όλα τα παιδιά όλου του κόσμου.

Αχάριστος στη ζωή είναι αυτός που δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία μιας δοκιμασίας. Αυτός που θέλει όλα τα καλά για το δικό του παιδί. Αυτός που ψηφίζει πολιτικό από υποχρέωση για μια αδυναμία του και όχι από υποχρέωση στην κοινωνία…

Άρρωστα δεν είναι τα παιδιά μας. Άρρωστο είναι το σύστημα που συντηρούμε δεκαετίες τώρα, με γνώμονα το εφήμερο συμφέρον μας.

«Άρρωστοι» είμαστε, μάλλον, εμείς…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις