ΣΠΑΡΤΗ. Οι διαπιστώσεις και οι αποδείξεις ότι η Σπάρτη βρίσκεται σε παρατεταμένη περίοδο παρακμής είναι φανερές. Κανένα επάγγελμα που να συνδέεται με την βιώσιμη και πραγματική ανάπτυξη δεν ευημερεί. Καμία τάξη, πλην της άφαντης αριστοκρατίας, δεν είναι ικανοποιημένη από τα δεδομένα. Η πόλη γερνά κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κοινωνία και θεσμοί υστερούν σημαντικά έναντι άλλων τόπων που την έφθασαν και την προσπέρασαν... Όλοι οι Σπαρτιάτες αλλά και οι φίλοι και επισκέπτες της πόλης συμφωνούν ότι η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Φαίνεται όμως ότι όμοια συμφωνία υπάρχει για να μην γίνει τίποτα και από κανέναν. Τα έργα στην πόλη βαλτώνουν, οι μέρες είναι όλες ίδιες, τον ανθρώπινο δυναμικό είναι παραδομένο και οι θεσμικοί εκπρόσωποι επικίνδυνα συμβιβασμένοι.

Η ανάπλαση της Παλαιολόγου είναι ακεφιά και δικαίωμα του εργολάβου που φαίνεται να υπερισχύει του δήμου.

Η ανάπλαση στον χάρτη του Open Mall σέρνεται και δέρνεται χωρίς να δημιουργεί προσδοκίες.

Η ανάπλαση του πεζόδρομου προς το πάρκο Γουδέ έγινε τόπος «οικολογικού εγκλήματος» χωρίς κανείς να λογοδοτεί.

Η ανακατασκευή του Ξενία έχει μείνει στη μέση με ευθύνη οποιουδήποτε άλλου εκτός εκείνου που την έχει.

Το δημοτικό Στάδιο είναι διαλυμένο. Το Κλειστό Γυμναστήριο ακατάλληλο. Το Κολυμβητήριο προ πολλού ξεπερασμένο. Γήπεδα του τένις που θυμίζουν Γάζα. Πάρκο Γουδέ σε εγκατάλειψη.

Η κεντρική πλατεία σε κατάληψη, ακόμα υποφωτισμένη, αλλόκοτη και μη λειτουργική.

Το πάρκο των 118 (ΟΤΕ) όπως ήταν πριν από 30 χρόνια. Οι πλατείες στις συνοικίες ξεχασμένες, έρημες.

Γειτονιές με οδόστρωμα από το 1990. Πεζοδρόμια ακατάλληλα για τους πεζούς. Νεκροταφεία για ταινία του Βούλγαρη. Πεζόδρομοι κατακρεουργημένοι και μάλλον ακυρωμένοι.

Παντού κάδοι και αυτοκίνητα. Παντού ντελιβεράδες.

Παντού φθορά και παλαιότητα. Εδώ κι εκεί σημάδια επιθανάτιας αντίδρασης που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Δημαρχειακό Μέγαρο για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπονται οι εποχές Αργειτάκου, Βαλιώτη, Δούκα και μένει να δούμε αν Βακαλόπουλου.

Η κοινωνία της Σπάρτης έχει γαντζωθεί σε μια συμβατή (και φαινομενικά εύκολη) καθημερινότητα. Βολεύεται γιατί οι αποστάσεις παραμένουν ίδιες από το 1980. Ικανοποιείται γιατί δεν χρειάζεται χρόνος για να γυρίσεις την πόλη τρείς φορές. Προσιτή στους μαθητές που όταν φθάνουν τα 18 χρόνια τους δεν βλέπουν την ώρα και τον δρόμο για να φύγουν…

Οι καταθέσεις στις Τράπεζες της Σπάρτης σιγά - σιγά μειώνονται. Οι ενισχύσεις από το δολλάριο δεν υφίστανται. Ο Τουρισμός αποφέρει περιορισμένα κέρδη. Η αγροτική παραγωγή πουλιέται ακριβά αλλά σε μια εποχή που οι αγρότες υποφέρουν... Πως γίνεται αυτό;

Οι φοιτητές έχουν πολλά παράπονα. Θα φύγουν. Οι φαντάροι επίσης…

Πόλη χωρίς ΒΙΠΕ. Δήμος χωρίς ποτάμι. Ιστός χωρίς ψηφιακό αποτύπωμα. Τόπος χωρίς προοπτική… Σήμερα η Σπάρτη με δυσκολία ορίζει την ταυτότητά της. Είναι ένα διοικητικό κέντρο που υστερεί απόλυτα, μια ιστορική πόλη στην αφάνεια, μια κοινωνία ανθρώπων που δεν ρισκάρουν και δεν τολμούν. Ποιοι; Οι Σπαρτιάτες…

Τι περιμένουν οι Σπαρτιάτες; Ο Βακαλόπουλος να γίνει Batman και o Mακαρούνας Spiderman; Να γίνει από το ΙΣΝ το Νοσοκομείο, καλού - κακού. Ένα Μουσείο νέο, ένα θέατρο αρχαίο, το παλαιό Μουσείο ανακαινισμένο, πρόσβαση στον Ευρώτα και «ειδικό δικαστήριο» για την Παλαιολόγου;

Η παρακμή της Σπάρτης δεν είναι θέμα (μόνο) κακού σχεδίου. Δεν είναι ζήτημα (μόνο) ακατάλληλων θεσμικών. Δεν είναι αστοχία (μόνο) έργων. Δεν είναι λόγω δεδομένου φρονήματος.

Είναι πρόβλημα νοοτροπίας, νέων και γέρων, ανδρών και γυναικών, πλουσίων και φτωχών, ιθαγενών και μετοίκων…

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις