Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Η συγκίνηση απερίγραπτη. Το τοπίο για μια στιγμή θόλωσε. Η σκέψη προσπαθεί να ξαναβρεί το δρόμο της. Αργά-αργά τα καταφέρνει, προσεγγίζει και διεγείρει τη μνήμη, η οποία άρχισε να ξεδιπλώνει τα μαθητικά μου χρόνια, τότε που συναντήθηκα στο Λύκειο Γυθείου με τον εξαιρετικό άνθρωπο, καθηγητή, δάσκαλο των Φυσικών επιστημών, που έφυγε χθες από τη ζωή, Κώστα Σιγανό.

Από την πρώτη παρουσία του στην αίθουσα κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν διαφορετικό εκπαιδευτικό, με ιδιαίτερες αξίες, με συνεργάσιμη συμπεριφορά, κάτι που έλειπε τελείως εκείνα τα χρόνια, με τον αυταρχισμό, το φόβο και την τιμωρία να κυριαρχούν σε όλες τις εκφάνσεις της μαθητικής ζωής, μέσα και έξω από το σχολείο. Αγάπησα τη Φυσική και τη Χημεία από τον τρόπο της διδασκαλίας που εφάρμοσε, με επιδεξιότητα και ικανότητα, αλλά και με επιστημονική επάρκεια. Είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων μας, ήταν καθολικά αποδεκτός, γιατί η σχέση καθηγητή-μαθητή ήταν θεμελιωμένη στην αμοιβαία αναγνώριση και εκτίμηση.

Μετά από αρκετά χρόνια συναντηθήκαμε στο 2ο Γυμνάσιο της Σπάρτης συνεργάτες και συνάδελφοι πλέον, διευρύναμε τη σχέση μας και αναπτύξαμε τη φιλία μας και σε οικογενειακό επίπεδο. Με προοδευτικές απόψεις και θέσεις αποδοκίμαζε τα εσφαλμένα και στραβά της Μέσης εκπαίδευσης, τις περίεργες και άστοχες πολιτικές αποφάσεις και κατέκρινε τις κινήσεις και τις θέσεις των συνδικαλιστικών οργάνων, όταν διέκρινε κομματικές-παραταξιακές ή άλλες σκοπιμότητες αντίθετες με τους σκοπούς και τους στόχους της Παιδείας και της εκπαίδευσης.

Ήσουν φως, άνθρωπος αποφασιστικά λαμπερός, με τη λάμψη αυτή να είναι η συνισταμένη των στοιχείων μιας ακατανίκητης εσωτερικής καλλιέργειας και προσωπικότητας. Ιδιαζόντως κοινωνικός, μέσα στον άνθρωπο και με τον άνθρωπο, μέσα στην κοινωνία και με την κοινωνία, μέσα στον κόσμο και με τον κόσμο.

Αν και πριν από τη συνταξιοδότησή σου μετακόμισες στην Αθήνα, για πολλούς στη Σπάρτη που σε γνώρισαν ο χαμός σου θα είναι μια σοβαρή απώλεια. Σε μένα, ένα μεγάλο κενό δημιουργήθηκε στη ζωή μου. Τώρα πιο μικρός, πιο κοντός θα γυρίζω πίσω στη σελίδα των αναμνήσεων και θα αναπολώ τα χρόνια της Παιδείας και της δημιουργίας που συμπορευτήκαμε και θα στέκομαι στην πολύ θετική σου παρουσία και προσφορά.

Θα σε θυμάμαι πάντα, με απεριόριστη ευγνωμοσύνη και σεβασμό.