Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

«Θεοφανείας σου Χριστέ, τῆς πρὸς ἡμᾶς συμπαθῶς γενομένης, Ἡσαΐας φῶς ἰδὼν ἀνέσπερον, ἐκ νυκτὸς ὀρθρίσας ἐκραύγαζεν. Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καὶ πάντες οἱ ἐν τῇ γῇ ἀγαλλιάσονται.»

Πού αλλού, εκτός από ένα Κοιμητήρι, θα ταίριαζε πιο πολύ τούτο το συγκλονιστικό μήνυμα του ειρμού της αναστάσιμης παννυχίδος;

Στις εννιάμισι το βράδυ του Μ. Σαββάτου, λίγο μετά που έδυσε ο ήλιος και άναψαν τα φαναράκια του ουρανού, η παλαιά γλυκόλαλη καμπάνα του Αϊ-Γιώργη της Σπάρτης, με κωδωνοκρούστη τον π. Αθανάσιο Σπηλιώτη, έστειλε παντού, ολόγυρα, το χαρμόσυνο κάλεσμα για τη Λειτουργία της Αναστάσεως, που, χάρη στην ευλογία του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Ευσταθίου και την αυταπάρνηση των ιερέων του Α. Νίκωνος Σπάρτης π. Αθανασίου Σπηλιώτη και π. Κων/νου Σκάλτσα, τελέστηκε για δεύτερη χρονιά, ενωρίτερον της συνήθους ώρας, έτσι όπως συνέβαινε και στα πασχαλινά διηγήματα του Παπαδιαμάντη, όπου ηρωικοί και αφοσιωμένοι ιερείς πήγαιναν από χωρίου εις χωρίον στη Σκιάθο για «νὰ (μη) μείνουν οἱ ἄνθρωποι οἱ χριστιανοί, οἱ ξωμερίτες, τὴν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, ἀλειτούργητοι.»

Τούτη τη «Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια» η θλιμμένη και απόκοσμη ερημιά του νεκροταφείου έσπασε σαν καθρέφτης που πέφτει χάμω και γίνεται κομμάτια χίλια. Αυτό το βράδυ, πέρα από την αιώνια και αφοσιωμένη παράσταση και παρουσία των ψηλόλιγνων κυπαρισσιών, οι κεκοιμημένοι του Αϊ-Γιώργη είχαν και μια μεγάλη, ζωντανή συντροφιά, όλους αυτούς που «προσήρχοντο…μὲ τὰ καλά των ἐνδύματα», κρατώντας τις λευκές λαμπάδες τους, για να κάνουν Ανάσταση μαζί τους. Κι από απέναντι, το ταπεινό εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη, φωταγωγημένο και στολισμένο γιορταστικά, ετοιμαζόταν να τους πέμψει το Αναστάσιμο Μήνυμα. Κι εκείνοι, οι κεκοιμημένοι, καταχαρούμενοι, είχαν ανάψει τα καντηλάκια τους ολόγυρα και χαμογελούσαν πλατιά στις φωτογραφίες τους κι ήταν έτοιμοι να λάβουν μέρος κι αυτοί στη Μεγάλη Χαρά της Ανάστασης.

Κι όταν άρχισαν οι θριαμβικές ψαλμωδίες, όλοι μαζί, ζωντανοί και κεκοιμημένοι, συνέψαλλαν και συνεόρταζαν. Κι όταν ο παπα-Θανάσης «προέκυψεν εἰς τὰ βημόθυρα, ψάλλων τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς», έλαμψε η εκκλησία μέσα κι έξω και βγήκαν οι νεκροί και οι τάφοι τους απ’ τα σκοτάδια στο Φως. Κι ύστερα, «ἐξῆλθον ὅλοι εἰς τὸ ὕπαιθρον ν᾽ ἀκούσωσι τὴν Ἀνάστασιν. Γλυκεῖαν καὶ κατανυκτικὴν Ἀνάστασιν ἐν μέσῳ τῶν ἀνθούντων δένδρων, τῶν ὑπὸ ἐλαφρᾶς αὔρας σειομένων εὐωδῶν θάμνων, καὶ τῶν λευκῶν ἀνθέων τῆς ἀγραμπελιᾶς».

Αναγνώσθηκε το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο και ακούστηκε σθεναρά η Μεγάλη και Ανεπανάληπτη εις τους αιώνας είδηση ότι ο ο εσταυρωμένος Ιησούς από τη Ναζαρέτ « ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε·». Κι όταν ετελεύτησε το Ευαγγέλιο κι έφτασε η μεγάλη στιγμή, το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών…» ακούστηκε στον Αϊ-Γιώργη τόσο δυνατό, που αναταράχτηκε η γης και ρίγησαν οι πλάκες στα μνήματα και τα οστά σκίρτησαν, έτριξαν, χόρεψαν και αναπήδησαν, κατά την Θεία Εντολή που δόθηκε κάποτε στον Προφήτη Ιεζεκιήλ:

Προφήτευσον επί τα οστά ταύτα και ερείς αυτοίς: «Τα οστά τα ξηρά, ακούσατε λόγον Κυρίου»…

Δεκάδες αναστάσιμα κεριά σπάθισαν τα σκοτάδια του Αϊ-Γιώργη με το Άγιο Φως κι έφεραν σ’ όλους το Μήνυμα της Αναστάσεως, αδερφώνοντας τούτη την επίγεια ζωή με τη ζωή την επουράνια.

«..Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῆ»

Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

Θανάτῳ θάνατον πατήσας,

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι,

ζωὴν χαρισάμενος.

Χριστός Ανέστη! Και του χρόνου!

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις