Το όραμα

Γράφει ο Βασίλης Βλαχάκος

Ο άνθρωπος, με τα μάτια ανοιχτά βλέπει το παρόν, με κλειστά πότε αναπολεί το παρελθόν και άλλοτε οραματίζεται το μέλλον.

Προσωπικά, όταν βλέπω σήμερα την Σπάρτη στενοχωριέμαι, όταν κλείνω τα μάτια και αναπολώ την αρχαία υπερηφανεύομαι και όταν οραματίζομαι την Νέα μαζί με την Αρχαία ενθουσιάζομαι και ελπίζω.

Όχι, δεν είναι ένα «ὄνειρο θερινῆς νυκτός», αλλά ανεκπλήρωτη επιθυμία μου-καημός, καθώς, εδώ και πενήντα τόσα χρόνια η Σπάρτη που ξέραμε με τα νεοκλασικά πέτρινα-διώροφα κινδυνεύει να σβήσει από τις πολυκατοικίες. Που αν χτίζονταν περιμετρικά της πόλης, δεν θα υπήρχε πρόβλημα με τη στάθμευση των αυτοκίνητων και οι πολυκατοικίες-περιστεριώνες δεν θα έκλειναν την πλατεία σε κλουβί.

Δυστυχώς, αν και έληξε ο Πελοποννησιακός πόλεμος πριν από πολλά χρόνια, αν και υπογράφτηκε για τη λήξη του «σύμφωνο φιλίας» από τους Δημάρχους Σπάρτης και Αθήνας (Ματάλα και Αβραμόπουλο), η Αθήνα συνεχίζει και δεν αφήνει τη Σπάρτη να σηκώσει κεφάλι και οι Σπαρτιάτες δεν αντιδρούμε, δεν κάνουμε τίποτα για να βγούμε στη δημιουργία μέσα από αυτή τη χειμερία νάρκη.

Αεροδρόμιο είχαμε και το χάσαμε, μουσείο αντάξιο της Σπάρτης δεν έχουμε, μουσείο ακούμε και δεν βλέπουμε, γιατί ένα ερείπιο το θεωρούμε «διατηρητέο», ενώ ένα νοσοκομείο-δωρεά ενός μεγάλου Λακεδαιμόνιου ευεργέτη, ακούω ότι θα γκρεμιστεί για να γίνει το νέο, λέτε και δεν υπάρχει άλλος χώρος κατάλληλος.

Για παράδειγμα, η έκταση με τους μπαξέρεςπλησίον στο Βιολογικό, αριστερά της περιμετρικής πριν από το Πανεπιστήμιο, που όπως είναι πιο χαμηλά από τον δρόμο, η είσοδος θα είναι από τον Βοριά και τη Δύση ισόπεδη και δεν θα χρειαστεί μεσαιωνικά τείχη για στήριξη.

Δυστυχώς, γκρεμίζουμε το παλιό για να χτίσουμε το νέο, χτίζουμε και γκρεμίζουμε σαν τα παιδιά στην άμμο, γιατί εσύ κι εγώ να μην το κάμω, και τέλος, όχι δεν κάνουμε τίποτα για να αναδείξουμε την Σπάρτη, αλλά αντίθετα αντί να τιμούμε τον Λεωνίδα και να προβάλουμε τις Θερμοπύλες, γιορτάζουμε το «Σπάρταθλον» και τιμούμε τον Φειδιππίδη.

Ίσως να πει κάποιος, «από τ’ ολότελα.., καλή ’ν’ κ’ η Παναγιώταινα..», ή «στην ανάγκη της βροχής, καλό ’ν’ και το χαλάζι..».

Ναι, αλλά όπως πάμε, με την κλιματική αλλαγή που γίνεται εγκληματική, θα μας πάρει η Μαγουλίτσα και θα μας πνίξει ο Ευρώτας.

Καιρός είναι, λοιπόν, να κάνουμε κάτι για να αναδείξουμε τη Σπάρτη, γι’ αυτό και προτείνω:

1. Η λεωφόρος «Κων/νου Παλαιολόγου» να μετονομαστεί σε λεωφόρος

«Λεωνίδα» και η οδός Λεωνίδου σε Κ. Παλαιλόγου. Κι αυτό για δύο λόγους: α. Η Σπάρτη έγινε γνωστή από τον Λεωνίδα και τον Λυκούργο και β. Δεν είναι σωστό, για να μην πω κάτι άλλο, η σημερινή «Κ. Παλαιολόγου» να τερματίζει… στο άγαλμα του Λεωνίδα.

2. Στις πρασιές, όπου θα υπάρχουν φοίνικες, να τοποθετηθούν, αν δεν γίνεται αγάλματα που είναι εκτός μουσείου και στις αποθήκες, ομοιώματα ή ακόμη και ογκόλιθοι-πέτρες αρχαίες που βρίσκονται μοναχές και έρημες σε χέρσα χωράφια.

3. Η πλατεία της Σπάρτης, για ιστορικούς λόγους, να μετονομαστεί σε «ΑΠΕΛΛΑ», αφού έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι γνωρίζουν ότι λέγεται «πλατεία Γεωργίου Α΄». Και εδώ, ενώπιον των πολιτών ο εκάστοτε Δήμαρχος να ανακοινώνει το πρόγραμμά του και κάθε χρόνο το Δημ. Συμβούλιο να κάνει απολογισμό του έργου του.

4. Να ʺφύγει νύχταʺ από την πλατεία αυτός ο ʺπολεμιστήςʺ που προσβάλει τον ηρωισμό των Σπαρτιατών και στη θέση του να μεταφερθεί ημέρα το άγαλμα του Λεωνίδα, όπως και η ʺπερικεφαλαίαʺ που πρέπει να τοποθετεί ψηλά σε μαρμάρινη στήλη, γιατί εκεί που είναι δεν θυμίζει Θερμοπύλες, αλλά τα θύματα του Πολυτεχνείου.

5. Ένθεν κι ένθεν του αγάλματος, στις πρασιές, στη μία να στηθούν τα αγάλματα της γυναίκας με την ασπίδα (τάν ή ἐπί τῆς) και του πολεμιστή και στην άλλη πρασιά πάνω σε μαρμάρινη στήλη η προτομή του Σπαρτιάτη πολεμιστή.

6. Ένθεν κι ένθεν του Δημαρχείου (στις πρασιές) στη μία να μεταφερθεί το άγαλμα του Λυκούργου και στην άλλη να στηθεί σε στήλη η προτομή ενός από τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, του Χείλωνα του Λακεδαιμόνιου.

7. Οι παραποτάμιες αρχαιότητες (ναός Ορθίας Αρτέμιδας, βωμός Ειληθυίας, βωμός Αστράβακου, ναός Λυκούργου, χώρος Απέλλας, να γίνουν με πεζόδρομο προσβάσιμες και επισκέψιμες μέχρι την Ακρόπολη.

8. Να ευθυγραμμιστεί ο Ευρώτας (πριν και μετά, ένθεν και ένθεν της γέφυρας) και οι όχθες του να γίνουν πεζόδρομοι.

9. Να συντηρηθεί η γέφυρα του Ευρώτα και χωρίς να χάσει την μορφή της,

να στρωθεί με χοντρές σανίδες-πάτωμα, να καλυφτεί με κρύσταλλο ή άλλη διαφανή ύλη και να λειτουργεί σαν χώρος αναψυχής.

10. Κάτω από τη γέφυρα να τοποθετηθεί φράγμα που να κλείνει και να ανοίγει αυτόματα (ανάλογα με την πίεση του νερού), στη λίμνη να πλέουν υδρόβια (πάπιες, χήνες κ. λ. )

11. Να διασωθεί το απομεινάρι της αρχαίας γέφυρας που είναι πριν από τη γέφυρα και φαίνεται μέσα στην κοίτη, προτού το πάρει κάποιο σκαπτικό μηχάνημα, μιας και το κρατάει «με νύχια και με δόντια» ο Ευρώτας για να υπάρχει.

12. Βόρεια κι αριστερά από τη γέφυρα, πίσω από τις ιτιές που ήταν η αρχαία Απέλλα, να διαμορφωθεί ο χώρος, να διακοσμηθεί και εδώ να γίνονται οι Λυκουργίδες.

13. Να σκεπαστεί ο χείμαρρος «Μαγουλίτσα» από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι το αντλιοστάσιο της ΔΕΥΑΣ, αφού πρώτα καθαριστεί και βγουν οι ευκάλυπτοι από την κοίτη του (αίτημα γραπτό που έχω κάνει στις αρμόδιες Υπηρεσίες, όπως και προφορικά αρκετές φορές, μα με στέλνουν από τον Άννα στον Καϊάφα), να διαμορφωθεί ο χώρος για στάθμευση αυτοκινήτων και για λαϊκή αγορά.

14. Αντί να κάνει ο Δήμος ʺαδελφοποιήσειςʺ που ζημιώνουν οικονομικά, προτείνω, για να αναδειχτεί η Σπάρτη και όχι μόνο, να καλούνται κατά διαστήματα οι Δήμαρχοι των πόλεων του εξωτερικού που έχουν το όνομα «SPARTA», να φιλοξενούνται και να ξεναγούνται, για να έχουμε με το πέρασμα του χρόνου, επισκέπτες από τις ʺανάδελφεςʺ πόλεις.

Ευελπιστώ, το όραμά μου να το μελετήσουν οι υποψήφιοι Δήμαρχοι και Δημ. Σύμβουλοι, να πάρουν δημόσια θέση-δέσμευση και να μην το βάλουν στα «ὑπ’ ὄψιν», όπως συχνά γίνεται μετά από κάθε εκλογή.

Γι’ αυτό και το δημοσιοποιώ σε διαβούλευση και επιβεβαίωση από τους συνδημότες-ψηφοφόρους.

Όσοι ασχολούνται με τα κοινά μην το κάνουν «επάγγελμα», γιατί είναι των πολιτών «παράγγελμα».

Εύχομαι να έχουν οι υποψήφιοι και αυριανοί αιρετοί: τόλμη και αρετή, πρόγραμμα με όραμα, ενδιαφέρον χωρίς συμφέρον, ευθύνη, υπομονή και επιμονή, κέφι και μεράκι, για να αναδειχτεί η Σπάρτη που κάποιοι πάνε να τη σβήσουν από τον χάρτη.