Εξόρμηση του Ευκλή στην Αργολίδα

ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Την περασμένη Κυριακή (5/11) οι υπεύθυνοι του Συλλόγου Πεζοπόρων και Ορειβατών Καλαμάτας «Ο Ευκλής» εκμεταλλευόμενοι την δωρεάν επίσκεψη σε Αρχαιολογικούς Χώρους και Μουσεία διοργάνωσαν με επιτυχία περιηγητική εξόρμηση στην Αργολική Γη, πλέον των πενήντα πεζοπόρων απόλαυσαν μια ενδιαφέρουσα Κυριακή.

Πιο συγκεκριμένα η Μαρία Πουλάκου περιγράφει: «Μεμιάς γίναν όλα δρόμος...Δεν ήταν το φρούριο το εγκαταλελειμμένο πριν από επτά χιλιάδες χρόνια...δεν ήταν τα τείχη που στέκουν τα τεράστια...του τυφλού ποιητή η ισχυρή και τειχισμένη Τίρυνθα...Ούτε οι λίθοι οι θεόρατοι από Κυκλώπων χέρια βαλμένοι ... οι σήραγγες...οι σκάλες οι απότομες... ούτε του θρόνου και της εστίας η αίθουσα...δεν ήταν η ακρόπολη...το ανάκτορο...τα δώματα που αναπαυόταν ο ημίθεος κάθε που αλάφρωνε τους ανθρώπους με άθλους απ' τα δεινά τους...

Ήταν του σίδερου ο δρόμος ο φερμένος από τον Βορρά...που μάτωσε και σκόρπισε το λαό της που έκαψε κι αφάνισε την πόλη...με τις πολύχρυσες τις αδελφές της μαζί...Και μείναν μόνο οι θρύλοι να στρίβουν και να γυρίζουν κατά κει που θέλει ο άνεμος ανάμεσα στα ερείπιά της...

Δεν ήταν ο κάμπος ο πολύδροσος ο πράσινος στα πόδια της... φορτωμένος κι αρωματικός...δεν ήταν ο τόπος ο ανοιχτός... ούτε η θεϊκή αύρα της αργολικής γης...του τόπου η ενέργεια... του ήλιου το φως... η πνοή του ανέμου... της θάλασσας οι κυματισμοί...του ουρανού οι σχηματισμοί...

Ήταν ο δρόμος ο δημόσιος... πολύβουος κι υβριστικός... πρόσβαση, παραμονή κι επίσκεψη μαζί...αυτός που μας πάει παρακάτω...

Δεν ήταν η ανακατεμένη θάλασσα...το πράσινο, το γαλανό το χρώμα της...δεν ήταν το αφρισμένο το βουητό της φωνής της... ούτε οι ριπές του αρμυρού νερού της που γευόσουν στον αέρα...δεν ήταν το χωμάτινο το μονοπάτι...δεν ήταν ο ξεγελασμένος τζίτζικας κι οι σκιές κι οι μυρωδιές των δέντρων κόντρα στον άνεμο... ούτε τα καραβάκια καρυδότσουφλα στης άλυσου το λιμάνι...τα γραφικά δρομάκια κι η ιστορία του τόπου...

Ήταν ο δρόμος που οδηγεί... ήταν του βράχου η γύρα...το ταξίδι εντός μας...το πάτημα το στέρεο...η βόλτα...η συνάντηση η τυχαία...το χαμόγελο...η συνάντηση η ανέλπιστη...η γνωριμιά...η παρέα η χαρούμενη...
Ήταν του φίλου το αντάμωμα...Μεμιάς...!»