«Ελεύθεροι - Ελευθερωτές»

Γράφει ο Β. Γ. Βλαχάκος

ΟΙ ΜΠΕΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ
Πριν βάλει την υπογραφή Του ο Θεός
σ’ αυτά που είπε στον Κολοκοτρώνη
(αυτός τα έκανε λιανά για να μιλά)
έστειλε στον Πετρόμπεη χαμπέρι:
Ελεύθερος, Μπέη, θα ζήσει ο λαός
όταν κάθε κορώνι πάνω σε κοτρώνι
φωνάξει με τη σημαία του ψηλά
«νίκη, ή θάνατος!», τη Λευτεριά θα φέρει.

ΟΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ
Τα στήθη τους κοτρώνια και νταμάρια
με ιδανικά και πίστη στην καρδιά
καραούλι το μάτι τους στ’ αγνάντια
μη φαίνεται ο ορίζοντας μισός.
Στη μάχη τα κορώνια σαν λιοντάρια
έπαιζαν με τα μπαρουτόβολα παιδιά
οι πέτρες στα χέρια τους διαμάντια
το χώμα στα πόδια τους χρυσός.
Πρώτοι στις μάχες έδιναν «παρών»
και για νεκρό ποτέ δεν έλεγαν «απών».

ΟΙ ΜΑΝΙΑΤΙΣΣΕΣ
Σερνικομάνες και λεβεντογέννες
από τη νάκα έλεγαν στα παιδιά
«Με το καρυοφύλλι να βάζουτε σημάδι
και να πετυχαίνουτε τον οχτρό σας με τη μια.
Σαν αμαζόνες αντρειωμένες
με βόλια και μπαρούτι στην ποδιά
με το δρεπάνι έστελναν στον Άδη
ακέφαλα του εχθρού τους τα κορμιά.

Η ΜΑΝΗ
Το χώμα που ’χει δεν αρκεί
ούτε και να θαφτούν
λιγοστό το νερό δεν επαρκεί
να πιουν και να νιφτούν.
Κι όμως, στις πέτρες φύτρωσε
(η Λευτεριά έσπειρε τον σπόρο)
και την Ελλάδα λύτρωσε
απ’ της σκλαβιάς τον σκώρο.

ΟΙ ΠΥΡΓΟΙ
Κολόνες πέτρινου πεσμένου ουρανού
αγέρωχες το γαλάζιο στυλώνουν
ένδοξοι προμαχώνες λευτεριάς
περήφανα της δόξας αγκωνάρια
σαν φάροι φαντάζουνε στον νου
της Λευτεριάς προπύργια δηλώνουν
απόρθητα κάστρα της άγονης στεριάς
που ξέρει να βγάζει παλικάρια.