Σημαίες και …τέρατα - Έργα και ημέρες της Καθολικής Εκκλησίας

Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Η Καθολική Εκκλησία και ο Πάπας ανέκαθεν είχαν σημαντικό ρόλο στα παγκόσμια πράγματα, τον οποίο ασκούσαν ανάλογα με την κρίση τους, δηλαδή τα συμφέροντά τους. Δεδομένου ότι το 2000, σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, ο Καθολικισμός απαριθμούσε 1,2 δισεκατομμύρια πιστούς αντιλαμβάνεται κανείς τη μεγάλη επιρροή τους στις κοινωνίες των ανθρώπων. Σημειώνεται ότι το κράτος του Βατικανού ιδρύθηκε το 1929, μετά το «κονκορδάτο» (συμφωνία) που υπέγραψε ο Πάπας με τον Μουσολίνι, σε ανταμοιβή για τη βοήθεια που του προσέφερε προκειμένου το φασιστικό κόμμα να ανέλθει στην εξουσία (1922). Η περιορισμένη αυτή καταγραφή θα εστιάσει σε τρία σημεία-γεγονότα του πρόσφατου αλλά και του απώτερου παρελθόντος.

Ο Πάπας Φραγκίσκος έχει αναφερθεί επανειλημμένα στην ανάγκη διαπραγμάτευσης μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών με σκοπό τον τερματισμό του μεταξύ τους πολέμου. Στις 9/3/2024 είπε: «Θεωρώ ότι πραγματικά ισχυρός είναι αυτός που βλέπει την πραγματικότητα, που σκέφτεται τον λαό, που έχει το θάρρος να “σηκώσει λευκή σημαία”, να διαπραγματευθεί. Η λέξη διαπραγμάτευση δηλώνει θάρρος, όχι ταπείνωση». Η άμεση απάντηση από το Κίεβο (Χριστιανοί και αυτοί, αλλά Ορθόδοξοι) ήταν: « Η σημαία μας είναι κίτρινη και μπλε». «Με αυτή τη σημαία ζούμε, πεθαίνουμε, νικούμε. Δεν θα σηκώσουμε ποτέ άλλες σημαίες». Με επιφύλαξη, ανάλογη δήλωση έκανε και για τα όσα τραγικά συνέβησαν στη Γάζα, χωρίς όμως ποτέ να ασκήσει το κύρος του και να απαιτήσει τον τερματισμό της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, όπως έδειξε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, όταν είχαμε 37.000 νεκρούς, εκ των οποίων τα 16.000 ήταν παιδιά.

Συχνά δημοσιοποιούνται περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από κληρικούς της Καθολικής Εκκλησίας, παρά τις προσπάθειες που γίνονται από την πλευρά της να μην αποκαλύπτονται και να κουκουλώνονται. Μετά τη διεθνή κατακραυγή, μέχρι και ειδικούς μηχανισμούς δημιούργησαν για την αποζημίωση των θυμάτων.

Στην Πορτογαλία και την Ισπανία η Καθολική Εκκλησία καθυστέρησε να πάρει μέτρα σχετικά με τη διαχείριση των κακοποιήσεων. Παρέχονται οικονομικές αποζημιώσεις στα θύματα πέρα από νομικές αποφάσεις ή διακανονισμούς.

Στη Γερμανία η Καθολική Εκκλησία προβλέπει για πάνω από 10 χρόνια πληρωμές έως και 50.000 ευρώ ανά θύμα αντικαθιστώντας το προηγούμενο πρόγραμμα, στο οποίο οι πληρωμές ήταν κατά μέσο όρο 5.000 ευρώ. Το σύστημα επιτρέπει πληρωμές και άνω των 50.000 ευρώ σε «ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις». Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση ερευνητικής επιτροπής, ενέκρινε 1.809 αιτήσεις συνολικής αξίας 40,1 εκατ. ευρώ για το 2021 και το 2022.

Στη Γαλλία σύμφωνα με έρευνα ανεξάρτητου οργάνου αποκαλύφθηκε ότι 330.000 παιδιά κακοποιήθηκαν σεξουαλικά για 70 χρόνια από 21.000 ιερείς. Στην έκθεσή της η επιτροπή για το 2022 έδωσε 112 δικαιολογημένες αποζημιώσεις ποσού 4.161 εκατ. ευρώ.

Στις ΗΠΑ στην ετήσια έκθεση των επισκόπων για το 2022, οι επισκοπές έδωσαν 95,9 εκατ. δολάρια για αποζημιώσεις στα θύματα. Τα θρησκευτικά τάγματα πλήρωσαν 30,7 εκατ. δολάρια σε διακανονισμούς και 553.000 δολάρια σε άλλες μορφές αποζημίωσης.

Στην Ιταλία η έρευνα αποκάλυψε ότι τα τελευταία 70 χρόνια κακοποιήθηκαν περίπου 600.000 παιδιά από 52.000 ιερείς, παρότι στη συγκάλυψη των εγκλημάτων έχει συμβάλει το γεγονός ότι η Καθολική Εκκλησία έχει μεγάλη επιρροή στην Ιταλική κοινωνία και σπάνια οι καταγγελίες αυτού του είδους γνωστοποιούνται από τα ΜΜΕ. Σύμφωνα με την Κριστίνα Μπαλεστρίνι, η οποία έχει τεθεί επικεφαλής μιας ομάδας θυμάτων και των οικογενειών τους, μίλησε στην εφημερίδα Guardian και είπε: «Το πρόβλημα στην Ιταλία είναι τεράστιο και έχει αποκρυφτεί. Για παράδειγμα, δύο από τους ιερείς που τέλεσαν τον γάμο μου αποδείχθηκαν παιδόφιλοι. Και ένας ιερέας βίασε τον γιό μου. Μόνο στον κύκλο μου υπάρχουν τρεις παιδόφιλοι ιερείς».

Πολλά από τα εγκλήματα αυτά έχουν παραγραφεί. Τα περισσότερα προσέκρουσαν σε απόπειρες συγκάλυψης. Ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε συγγνώμη εξ ονόματος αυτού που εκπροσωπεί κλαίγοντας.

24 Αυγούστου 1572. Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Αναφέρεται στη σφαγή των Γάλλων προτεσταντών από τους καθολικούς, η οποία διήρκεσε δυο ημέρες στο Παρίσι και επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη Γαλλική επαρχία. Το τραγικό αυτό γεγονός ήταν αποτέλεσμα των θρησκευτικών πολέμων, όσο και των πολιτικών και κοινωνικών διαφορών που επικρατούσαν τότε στη Γαλλία. Ήταν μια από τις χειρότερες θρησκευτικές σφαγές του 16ου αιώνα. Ήταν ανελέητες. Τα σπίτια παραβιάζονταν και οι Προτεστάντες (Ουγενότοι) σφάζονταν οικογενειακά. Ο αριθμός των νεκρών δεν έχει με ακρίβεια υπολογιστεί. Πηγές αναφέρουν 3.000 στο Παρίσι και 7.000 σε όλη τη Γαλλική επαρχία και 20.000 ή ακόμη και 30.000 συνολικά, με το Παρίσι για τρεις ημέρες να είναι γεμάτο πτώματα, ενώ 1.100 πτώματα ξεβράστηκαν στις όχθες του Σηκουάνα.

Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ χαιρέτησε τη σφαγή των Διαμαρτυρομένων και διέταξε δημόσιες προσευχές ευχαριστίας προς τον Θεό.

Δεδομένου και των Σταυροφοριών των Λατίνων-Καθολικών εναντίον των Ορθοδόξων της Κωνσταντινούπολης, των λεηλασιών των εκκλησιών ακόμη και της Αγίας Σοφίας το 1204, αλλά και των διώξεων, των άγριων «μεσαιωνικών» βασανιστηρίων και θανάτων από την Ιερά Εξέταση έχει επικρατήσει η άποψη σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο, ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι μια αιματοβαμμένη θρησκεία.