Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Στην κοινωνία των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, που οι διαφορές είναι από μικρές ως τεράστιες, που οι λίγοι οι ισχυροί απολαμβάνουν το μεγαλύτερο κομμάτι της παραγόμενης πίτας, οι αντιπαλότητες και οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Η εκμετάλλευση της εργασίας, η ιδιωτικοποίηση των μέσων παραγωγής, η μεγιστοποίηση του κέρδους και η ασταμάτητη συσσώρευση πλούτου δημιούργησε μια δύναμη, η οποία στράφηκε εναντίον των ίδιων των παραγωγών, των εργαζομένων. Η αναγκαιότητα της προστασίας των κεκτημένων των λίγων εφηύρε έναν μηχανισμό, για να εξισορροπεί τις αντιθέσεις, να μειώνει τις εντάσεις και με κατασταλτικές μεθόδους να επιφέρει την ηρεμία και τη συνέχιση της κατάστασης υπέρ των προνομιούχων.

Έτσι γεννήθηκε το κράτος, δημιούργημα των λίγων, των ισχυρών με σκοπό να χαλιναγωγεί και να καταπνίγει τις αντιδράσεις και να συντηρεί τις μορφές εκμετάλλευσης. Με τον καιρό εξελίσσεται, διαμορφώνεται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και με τις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις γίνεται περισσότερο απαιτητικό, αυταρχικό και φασιστικό κοροϊδεύοντας τον λαό, με τη σύγχρονη εκπροσώπηση.

Η διάσπαση της κοινωνίας από το κράτος σε κατηγορίες εργαζομένων, όπου οι οικονομικές απολαβές θεμελιώνουν την κατάτμηση των κοινωνικών ομάδων, η διαίρεση και ο αποπροσανατολισμός εδραιώνουν πιο σταθερά την εξουσιαστική του επιβουλή. Οι ιδιοκτήτες του, με επιτήδειους και ραδιούργους χειρισμούς, με τον καιρό απέκτησαν μια ακαταμάχητη δύναμη, έναν ισχυρό σύμμαχο, που ακόμη και το ανθρώπινο πνεύμα στέκεται αμήχανο μπροστά στην ίδια του τη δημιουργία.

Παρά την οδυνηρή εμπειρία του παρελθόντος, το κράτος ψυχρό, ασυγκίνητο και σκληρό εξακολουθεί να εγκληματεί. Επικεντρώνει τις ευθύνες στον σταθμάρχη, για να καλύψει τις δικές του αξιόποινες πράξεις, καθυστερήσεις και παραλείψεις. Και όταν τα αίματα των απλών ανθρώπων αναμεμιγμένα με καμένα σώματα και σίδερα ζητούν δικαίωση, τότε εμφανίζεται με σκυφτό το κεφάλι και το μαύρο περιβραχιόνιο του υποκριτικού πένθους. Και όταν η ανείπωτη θλίψη και ο αβάσταχτος πόνος καταλαγιάσουν, και αφού η λαϊκή οργή δεν στάθηκε ικανή να καταλύσει και να ισοπεδώσει τα ανδρείκελά του, θα πλύνει τα χέρια του αποστασιοποιημένο από τα πτώματα των αδικοχαμένων. Γιατί δεν ήταν αποτέλεσμα ανθρώπινου λάθους, αλλά η επιβεβαίωση ενός προδιαγεγραμμένου πολιτικού εγκλήματος, στο οποίο η Κυβέρνηση εκτός από τις μεγάλες ευθύνες έδωσε και τη χαριστική βολή. Γιατί στα τέσσερα χρόνια που είναι στο τιμόνι της χώρας, δεν βελτίωσε στο παραμικρό την ασφάλεια των σιδηροδρομικών δικτύων οδηγώντας αναπόφευκτα στην τρομακτική δολοφονική σύγκρουση. Έδειξε παντελή αδιαφορία στις προτάσεις των συνδικάτων, που με διαβήματα και υπομνήματα μέχρι την τελευταία στιγμή επισήμαιναν τους κινδύνους για τους επιβάτες και τους εργαζόμενους.

Τα προβλήματα των Ελληνικών Σιδηροδρόμων είναι αρκετά παλιά. Μετά από τις χρόνιες παθογένειες, τις παλινωδίες και τις οικονομικές ατασθαλίες των προηγούμενων ετών, το 2017 πουλήθηκαν για 45 εκατομμύρια ευρώ στην Ιταλική ιδιωτική εταιρία Hellenic Train με την παρότρυνση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (μνημονιακή εποχή), αφού τα συσσωρευμένα χρέη τους ήταν πάνω από 11 δις ευρώ, με σκοπό την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό τους. Δυστυχώς μέχρι σήμερα, δεν μπήκε σε εφαρμογή το ηλεκτρονικό σύστημα τηλεδιοίκησης, που ήταν προγραμματισμένο να ολοκληρωθεί μέσα στο 2020 και για άγνωστους λόγους δεν λειτούργησε σε ολόκληρη τη γραμμή, παρά μόνο σε μερικά τμήματά της. Να σημειωθεί ότι, με υπουργική απόφαση της Κυβέρνησης η εταιρία εξαιρείται από την υποχρέωση αποζημιώσεων.

Όσο η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος γίνεται σε έργα που έχουν στόχο την αύξηση του ταμείου των επιχειρηματικών ιδιωτικών ομίλων, όσο το χρήμα θα κατευθύνεται στις τσέπες των εργολάβων της διαπλοκής του πολιτικού συστήματος, χωρίς επιστασία και έλεγχο, τόσο ο θρήνος, ο σπαραγμός και τα μοιρολόγια θα αποτυπώνονται στα πρόσωπά μας. Όσο το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών της χώρας και τα προκλητικά πάρτι εκατομμυρίων ευρώ συνεχίζονται, τόσο οι ανθρώπινες ζωές θα χάνονται, τα μάτια όλων θα βουρκώνουν και τα κλάματα θα είναι πιο συχνά και περισσότερο γοερά. Γιατί όλοι είμαστε στο ίδιο τρένο. Η παράδοση ακόμη και των πιο κοινωνικών αγαθών -Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση κ.λπ., αυτή την ώρα προωθείται η ιδιωτικοποίηση και του νερού- στην ιδιωτική κερδοσκοπία, θα έχει τραγικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα.

Σ’ αυτήν την απέραντη θλίψη, μια κοινωνία αποδυναμωμένη και αμέτοχη, αποσβολωμένη και αμήχανη παρακολουθεί τις εξελίξεις και αναλογίζεται αν οι ελπίδες και οι προσδοκίες είναι για μια ακόμη φορά χαμένες. Ένα μεγάλο «γιατί» κυριαρχεί αόριστα και απροσδιόριστα, χωρίς να μπορεί κανείς να διαχειριστεί το πραγματικό γεγονός που ξεπερνά πολύ το μέγεθος της αρχαίας τραγωδίας. Το κοινωνικό κράτος που συνεχώς βάλλεται, περιορίζεται και συρρικνώνεται πρέπει αντίθετα να διευρυνθεί για να αγκαλιάσει τη μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων, των απλών ανθρώπων, οι οποίοι είναι και οι υποκείμενοι των καταστροφών και των συμφορών, αφού δεν είχαν την τύχη να είναι παιδιά των λίγων, που δεν κινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το ολιγομελές απάνθρωπο τέρας, που έχει μοναδικό σκοπό το κέρδος και θεό το χρήμα, που πατάει επί των φτωχών, των εξαθλιωμένων και των πτωμάτων που το ίδιο δημιούργησε, πρέπει να πολεμηθεί, ώστε να μην μπορεί να κατασπαράξει και να αφανίσει κι άλλους αμέριμνους πολίτες, που θα κάνουν το λάθος να επιβιβαστούν στο μοιραίο μέσο μεταφοράς.

  • Τη μάνα που είπε: «Η κόρη μου έχει ένα μικρό τατουάζ στο μπράτσο, δείξτε μου τα χέρια που μαζέψατε», ποια δύναμη είναι ικανή να την επαναφέρει στη ζωή;

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις