Μία… Λακωνία καλύπτουν οι εγκαταλειμμένοι ελαιώνες στην Ιταλία και την Ισπανία

ΚΟΣΜΟΣ. Περίπου ένα εκατομμύριο στρέμματα καλύπτουν οι εγκαταλειμένοι ελαιώνες στις δύο μεγάλες ελαιοπαραγωγικές μεσογειακές χώρες, την Ισπανία και την Ιταλία. Για λόγους συγκρισιμότητας αναφέρουμε ότι οι ελαιώνες αυτοί που χάνονται, είναι οι ελαιώνες της Λακωνίας: Ο νομός έχει συνολική έκταση 3,6 εκατ. στρέμματα εκ των οποίων σχεδόν το 1 εκατομμύριο καλύπτεται από ελαιόδεντρα.

Ιταλία: Σύμφωνα με στοιχεία του Ιταλικού Κέντρου Μελετών Ελιάς, τα οποία δημοσίευσε ο ιστότοπος revistaalmaceite περίπου 200.000 στρέμματα παραδοσιακών ελαιώνες εγκαταλείπονται και άλλα 300.000 κινδυνεύουν τα επόμενα χρόνια, καθώς η διαχείρισή τους γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με βάση τη «συντήρηση». Αυτό σημαίνει ότι περίπου το 40% όλων των ιταλικών ελαιώνων είναι ήδη μη παραγωγικοί ή βρίσκονται στο δρόμο να γίνουν. Επομένως, μια ετήσια παραγωγή της τάξης των 200.000 τόνων έχει γίνει πιο συνηθισμένη την τελευταία δεκαετία, υποβιβάζοντας την Ιταλία σε επίπεδο παραγωγής κάτω από αυτό της Ελλάδας, ακόμη και της Τυνησίας και της Τουρκίας, και τώρα πολύ κοντά σε αυτό της Πορτογαλίας.

Ισπανία: Η κατάσταση των εγκαταλελειμμένων ελαιώνων στην Ισπανία δεν έχει μελετηθεί διεξοδικά, αν και η ώθηση για νέα μοντέλα καλλιέργειας υψηλής πυκνότητας ή υπέρ-εντατικής άρδευσης, η έλλειψη ανανέωσης γενεών στις αγροτικές περιοχές, η έλλειψη εργατικού δυναμικού και, ιδιαίτερα, οι χαμηλές τιμές συμβάλουν στην διατήρηση αυτού του προβλήματος. Ειδικά σε εκείνες τις επαρχίες και περιοχές όπου η καλλιέργεια δεν αποτελεί προτεραιότητα. Εκτιμήσεις από αγροτικές οργανώσεις τοποθετούν τον αριθμό των εγκαταλειμμένων ελαιώνων στην Ισπανία ή αυτών που κινδυνεύουν με εγκατάλειψη, μεταξύ 600.000 και 900.000 στρεμμάτων. Περιοχές με έντονο πρόβλημα, είναι οι επαρχίες της Γκουανταλαχάρα, της Σαλαμάνκα, της Ζαμόρα και οι ορεινές περιοχές της κοινότητας της Βαλένθια.

Με τις τιμές του ελαιολάδου κάτω από τα 3 ευρώ/κιλό, είναι δύσκολο να αποφευχθεί ο πειρασμός να εγκαταλείψει τα συμπληρωματικά αγροκτήματα. Εάν δεν διαθέσει κάποιος δική του εργασία (οικογένεια, γνωστούς, φίλους κ.λπ.), η ίδια η συγκομιδή της ελιάς καταλαμβάνει σχεδόν όλο το πιθανό κέρδος, αναφέρεται στο δημοσίευμα του revistaalmaceite.

«Η λήψη 1.000 κιλών μη μηχανοποιημένων ελαιώνων για 350 ή 400 ευρώ δεν σας αφήνει σχεδόν κανένα κέρδος, εκτός εάν κάνετε τα πάντα μόνοι σας και ελαχιστοποιήσετε το κόστος για τις εισροές, τα καύσιμα για τα θαμνοκοπτικά και το κλάδεμα κ.λπ.», λέει διευθυντής ενός συνεταιρισμού με τμήμα ελαιώνα στην Καστίγια.

Η επιλογή μακροχρόνιων μισθώσεων με ευνοϊκούς όρους για τα δύο τρίτα της παραγωγής δεν κατάφερε καν να ανακόψει την αποστράγγιση που προκαλεί η εγκατάλειψη των παραδοσιακών ελαιώνων σε πολλές περιπτώσεις. Στην Ισπανία, εξακολουθούν να υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες εκτάρια παραδοσιακών ελαιώνων με κάποια μορφή μίσθωσης ή ιδιωτικής συμφωνίας μεταξύ ιδιοκτήτη και ενοικιαστή.

Ο αυξανόμενος μέσος όρος ηλικίας των ιδιοκτητών σε ορισμένες περιπτώσεις, σε συνδυασμό με την έλλειψη ανανέωσης των γενεών λόγω της αναχώρησης των απογόνων τους στις πόλεις, σχηματίζει μια περίπλοκη εικόνα για τη συντήρηση και τη συγκομιδή των ελαιώνων. Αν και εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί «ελαιοπαραγωγοί του Σαββατοκύριακου» σε μικρά οικόπεδα, σε άλλους τύπους ελαιώνων που είναι μεγαλύτεροι ή πιο περίπλοκοι, η μίσθωση ή η ενοικίαση είναι ο κανόνας.

Πηγή: olivenews.gr