Γράφει ο Βασίλης Βλαχάκος

Μαύρα μεσάνυχτα στη Μέση Ανατολή
ξερομαχάει η έρημος από δίψα
όαση το τραγούδι και ο χορός
άνοιξη το ξεφάντωμα της νιότης
άρωμα ο ενθουσιασμός
σήκωνε το φουστάνι της η σκόνη.

Και ξάφνου, ο αιφνιδιασμός.
Βρικόλακες που δίψαγαν για αίμα
όρνια που ήσαν νηστικά
άψυχοι σωροί με άμαχους σορούς
αποτρόπαιο το τρόπαιο, ένα κράμα
όμηροι-λάφυρα οι ζωντανοί
θρήνος ο επίλογος στο δράμα.

Καρφώθηκε η Αγάπη στον Σταυρό
η Ειρήνη «κρεμᾶται ἐπί ξύλου»
η αγωνία σε σκοινί ακροβατεί
το άδικο με το δίκιο στα μαχαίρια
η ζωή παντού αιμορραγεί
ο ουρανός δεν έχει αίμα να της δώσει
κ’ οι Πόντιοι Πιλάτοι-επίγειοι θεοί
αντιμάχονται ποιος θα τη σκοτώσει.

Ούτε ένας δεν υπάρχει Βαραββάς
να δείξει μετάνοια, να πει «συγγνώμη»
όλοι «ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ»
(πατριώτες μαζί και τρομοκράτες)
από τη μια «Χαμάς» και «Χεζμπολάχ»
με τις ρουκέτες σαν κομήτες
πιστοί στο κοράνι του Αλάχ
κι από την άλλη «άρον-άρον»
αδιάκοπα σφυροκοπούν.

Δεν έχει άλλους σταυρούς ο Γολγοθάς
οι Παλαιστίνιοι θάβονται στα μπάζα.
Αχ.., δε θα κλείσει της Γάζας η πληγή
τα ʺσυμφέρονταʺ δεν έχουν γάζα.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις