Γράφει ο Βασίλης Βλαχάκος

Η πρόσκληση ελπίδα σωτηρίας

η αποδοχή στη θυσία προσφορά

στα Θεία η τελευταία λειτουργία

δέηση, προσευχή κι αναφορά.

Με συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια

ζητά συγγνώμη από τον λαό

η σιωπή βασιλεύει στα παλάτια

στο κάστρο διαφεντεύει η μοναξιά

με το στόμα της κλειστό η αγωνία

μαραμένο το κυπαρίσσι, σκεφτικό.

Οι οπλές των αλόγων αστράφτουν

στο καλντερίμι σαν γλιστρούν

ζητωκραυγές στο πέρασμά του

φεύγει ο Δεσπότης του Μυστρά.

Πνίγει στη λύπη το λυγμό του

θολά τα μάτια του και ογρά

μία ματιά στερνή ξωπίσω

ρίχνει σε παράθυρα ανοιχτά.

Τα παντζούρια χτυπάνε παλαμάκια

στο κάδρο του αποχωρισμού

αμίλητη του κουνάει το μαντήλι

με δάκρυα η συγκίνηση πικρά.

Με τον γνώριμο ήχο οι καμπάνες

ο πόνος κρεμασμένος στο σχοινί

με τα παιδιά στην αγκαλιά οι μάνες

στη θύμηση περνάνε τις σκηνές,

την ιστορία γράφουνε στη μνήμη

μην σβήσουνε από τη λησμονιά

μην κόψει τις ρίζες τους ο χρόνος

και ξεχαστούν απ’ τις νεότερες γενιές.

Η πύλη κλείνει την αγκαλιά της

ο Δικέφαλος πετά στον ουρανό

παίρνει τον Δεσπότη στα φτερά του

σ’ ένα ταξίδι δίχως γυρισμό.

Η Βασιλεύουσα στα όνειρά του

με την ασπίδα του «ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ»

Θερμοπύλιος ο δρόμος της θυσίας

ο νέος Λεωνίδας του «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ»

«Τὸ τὴν πόλιν σοι δοῦναι,

οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου

τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ·

κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες

αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν

καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Απάντηση γνωστή από την ιστορία

η φωνή της φυλής ηρωική

με το ηρωικό «ΟΧΙ» του Σαράντα,

με το «Ή ΝΙΚΗ Ή ΤΗ ΘΑΝΗ»

από το επαναστατικό Εικοσιένα

συνέχεια στο αίμα ρέει της φυλής.

«Τη Υπερμάχω…» και η πίστη

παράκληση, δέηση και προσευχή

εξομολόγηση και θεία κοινωνία

η σωτηρία πόθος και καημός.

Το χρέος αμύνεται στα τείχη

«νυν υπέρ πάντων ο αγών»

η Επτάλοφος επτάψυχη στον χρόνο

προπύργιο Βυζαντινό

φάρος της Χριστιανοσύνης

κοιτίδα του πολιτισμού

μα η «Κερκόπορτα» Εφιάλτης

«Αχίλλειος πτέρνα» του Ελληνισμού.

«Η Πόλις εάλω» πράξη τελευταία

επικήδειος, οδύνη και κλαυθμός.

Της Αγια-Σοφιάς σιγήσαν οι καμπάνες

τα σήμαντρα δεν κρατάνε το ρυθμό

στον χρόνο αντίστροφα μονάχα

μετράνε της καρδιάς μας το σφυγμό.

Της μοίρας ήτανε γραμμένο

ο τελευταίος αυτοκράτορας να ζει

στα όνειρα αθάνατος σαν θρύλος

ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς».

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις