Μολάοι: «Ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου - Όποιος έχει λεφτά ζει, όποιος δεν έχει πεθαίνει σπίτι του»

Γράφει η Άννα Ανδρουλάκη*

ΜΟΛΑΟΙ. Ανοιχτή επιστολή για το Νοσοκομείο Μολάων - «Ας σταθούμε στο πλευρό του Συλλόγου των εργαζομένων του Νοσοκομείου Μολάων και των υπολοίπων συλλόγων και φορέων που στηρίζουν αυτόν τον αγώνα, γιατί είναι ένας αγώνας που αφορά τη ζωή όλων μας».

Ανοιχτή επιστολή

«Αγαπητοί συμπολίτες

Είναι αλήθεια πως ο τόπος που ζούμε είναι γεμάτος ομορφιές κι έχει πολλές δυνατότητες για να μπορούν να ζουν οι κάτοικοι μια αξιοπρεπή, καλή ζωή. Όμως, τί βιώνουμε καθημερινά;

Η ζωή μας είναι γεμάτη δυσκολίες. Τα αγροτικά προϊόντα που με τόσο μόχθο και φροντίδα παράγουμε για να είναι από τα καλύτερα ποιοτικά, πωλούνται τις περισσότερες φορές κάτω του κόστους. Οι υπάλληλοι και οι επαγγελματίες ζουν τα δικά τους αδιέξοδα. Δεν προλαβαίνουμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς που έρχονται ο ένας πίσω από τον άλλο, τις περισσότερες φορές με δυσκολία. Οι νέοι αφήνουν τον τόπο τους, ψάχνοντας να βρουν καλύτερη ζωή αλλού κι έτσι τα χωριά ερήμωσαν.

Οι περισσότεροι λίγο - πολύ, βιώνουμε τα ίδια πάνω - κάτω προβλήματα, βράζουμε στο ίδιο καζάνι.

Ο Σύλλογος των εργαζομένων του Νοσοκομείου Μολάων, περιγράφει με λεπτομέρεια την κατάσταση του νοσοκομείου. Η κατάσταση έχει φτάσει πια στο " μη παρέκει". Είναι στην κυριολεξία πια ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου. Χρόνια τώρα, ο δρόμος έχει χαραχτεί για την υγεία, πανελλαδικά αλλά κι εδώ, να βαθαίνει η ιδιωτικοποίηση. Όποιος έχει λεφτά, να ζει, όποιος δεν έχει να πεθαίνει σπίτι του, αν έχει σπίτι και δεν του το 'χει πάρει η τράπεζα, αλλιώς, στους δρόμους σαν να 'ναι ζώο.

Αγαπητοί συντοπίτες, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και όσο πάει θα γίνεται χειρότερη. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ετοιμάζονται για πόλεμο με τη Ρωσία και την Κίνα.

Έδωσαν εντολή στις κυβερνήσεις των χωρών τους να ψηφίσουν στα κοινοβούλια και στο δικό μας, πολεμικούς προϋπολογισμούς, πράγμα που σημαίνει πως κόβουν κονδύλια από την υγεία, την πρόνοια, την παιδεία, τον πολιτισμό κλπ , και τα δίνουν για την προετοιμασία του πολέμου, δηλαδή όπλα και υποδομές.

Γιατί; Για να τα χρησιμοποιήσουν σκοτώνοντας τα παιδιά των λαών διαφόρων χωρών για τα συμφέροντα μιας χούφτας άπληστων μεγαλοκαρχαριών.

Κι εμείς; Τί κάνουμε εμείς; Θα το ξέρουμε και δεν θα αντιδρούμε; Θα το ρίξουμε στο μοιρολόι; Χωρίς αξιοπρέπεια την θέλουμε τη ζωή μας; Ήρθε η ώρα ο καθένας να πάρει θέση. Ήρθε η ώρα να παλέψουμε όλοι μαζί για καλύτερη ζωή, για ίσα δικαιώματα για όλους, για να γίνει το μέλλον των νέων ανθρώπων καλύτερο, που να μπορούν να ζουν στον τόπο τους.

Ας σταθούμε στο πλευρό του Συλλόγου των εργαζομένων του Νοσοκομείου Μολάων και των υπολοίπων συλλόγων και φορέων που στηρίζουν αυτόν τον αγώνα, γιατί είναι ένας αγώνας που αφορά τη ζωή όλων μας.

Αν θέλουμε να έχουμε μια ζωή με ίσα δικαιώματα για όλους, με δικαιοσύνη και ειρήνη, χωρίς πολέμους, θα πρέπει:

Να καταδικάσουμε συνολικά την κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματα που την στηρίζουν, το σύστημα του καπιταλισμού κέρδους, το σάπιο αντιλαϊκό κράτος του κεφαλαίου. Να αποδεσμευτούμε από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ κι ο εργαζόμενος λαός να πάρει την τύχη του στα χέρια του.

Ο λαός έχει τη δύναμη να καθορίσει τις εξελίξεις και να πετύχει δωρεάν για όλους, δημόσια υγεία, πλήρως εξοπλισμένα νοσοκομεία και δομές υγείας, με γιατρούς και προσωπικό που να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες, σύμφωνα με την επιστήμη, σε όλη την Ελλάδα και συνεπώς και στον τόπο μας.

Μας λένε πως η άλλη κοινωνία του σοσιαλισμού- κομμουνισμού που οραματιζόμαστε, είναι ουτοπία. Μα γιατί να είναι ουτοπία μια κοινωνία δικαιοσύνης, που οι άνθρωποι θα ζουν χαρούμενοι ήρεμοι, χωρίς άγχος και ανασφάλεια για το αύριο; Αν οι άνθρωποι, οι λαοί, το επιλέξουν, έχουν τη δύναμη να το καταφέρουν, φτάνει να το πιστέψουν. Σε αυτή την κοινωνία είναι που αξίζει να ζουν οι άνθρωποι και γι΄ αυτήν αξίζει να παλέψουν».

(*) Μέλος της ΚΟΒ Μολάων-Μονεμβασίας του ΚΚΕ.