ΛΑΚΩΝΙΑ. Αν ψάχνεις την επόμενη εξόρμηση στον νομό Λακωνίας, η Βαρβίτσα στα 1060 μ. υψόμετρο του Πάρνωνα, είναι ένα γραφικό ορεινό καπετανοχώρι, με μια πολύ σπουδαία ιστορία από το παρελθόν, να μας διηγηθεί.

Η Βαρβίτσα λοιπόν, βρίσκεται 40 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σπάρτης και ο πιο εύκολος τρόπος για να την προσεγγίσει κανείς, είναι από το χωριό Καρυές σε 45 περίπου λεπτά οδήγησης. Για τους πιο περιπετειώδεις, υπάρχει και η εναλλακτική διαδρομή μέσω των χωριών Βρέσθενα και Βαμβακού με μόλις 4 χιλιόμετρα επιπλέον δρόμου. Παρόλο που τα χιλιόμετρα είναι σχεδόν ίδια και στις δύο διαδρομές, στη δεύτερη περίπτωση θα χρειαστεί να οδηγήσουμε περίπου ένα τέταρτο περισσότερο, καθώς η διαδρομή είναι λίγο πιο απαιτητική με περισσότερες στροφές στο βουνό.

Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις αυτό το κομμάτι της ορεινής Λακωνίας, είναι να κάνεις ένα κυκλικό road trip, συνδυάζοντας και τις δυο αυτές διαδρομές. Έτσι, θα περάσεις και από τα τέσσερα σπουδαία χωριά του Πάρνωνα, σε μια άκρως εντυπωσιακή διαδρομή στο βουνό, που αναλόγως την εποχή προσφέρει διαφορετικά χρώματα σε εναλλασσόμενα τοπία.

Ένα πέτρινο καπετανοχώρι του 17ου αιώνα που γνώρισε δόξα και ευμάρεια

Σαφώς η Βαρβίτσα δεν είναι ένα νέο χωριό, αλλά ένα μέρος που κατοικήθηκε πριν από αρκετούς αιώνες. Σύμφωνα με γραπτές αναφορές, ο οικισμός αναφέρεται πρώτη φορά επίσημα, στις απογραφές των Βενετών το 1688. Οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν μόνιμα εδώ, περίπου το 1650 με 1680. Τότε χτίστηκε και η εκκλησία του χωριού η οποία στέκει ακόμα όρθια, αν και με αρκετές φθορές.

Ο Άγιος Δημήτριος είναι ένα μικρό εκκλησάκι και όπως αναφέρει η μαρμάρινη κτητορική επιγραφή πάνω από την πόρτα του ναού, οικοδομήθηκε στις 23 Μαρτίου 1715. Ωστόσο είναι βέβαιο πως αυτή η ημερομηνία αναφέρεται σε κάποια προσθήκη στον ναό, καθώς το εκκλησάκι χρονολογείται κάπου το 1650 με 1680, τότε δηλαδή που εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι άνθρωποι σε αυτό τον τόπο.

Σήμερα, ακριβώς δίπλα από τον μικρό Αϊ Δημήτρη, ορθώνεται η ομώνυμη μεγάλη εκκλησία του χωριού η οποία και λειτουργεί. Ωστόσο το μικρό εκκλησάκι είναι ανοιχτό και μπορείς να μπεις μέσα. Εντύπωση προκαλούν οι αγιογραφίες που βρίσκονται σε καλή κατάσταση και καλύπτουν όλους τους τοίχους και τον τρούλο του ναού. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο, επίσης είναι σπάνιας χειροποίητης κατασκευής αν και είναι πασιφανές, πως χρειάζεται άμεση συντήρηση.

Ο άνθρωπος όμως που δόξασε το χωριό κι έμεινε στην ιστορία ως ένας θρυλικός προεπαναστατικός ήρωας του Μοριά, ήταν ο Καπετάν Ζαχαριάς (Μπαρμπιτσιώτης). Παρά τη σύντομη διάρκεια της ζωής του, αφού σκοτώθηκε μετά από ενέδρα που του έστησαν, μόλις στα 44 ή 45 του χρόνια (δεν είναι βέβαιη η ημερομηνία θανάτου του), ο καπετάνιος της Βαρβίτσας έμεινε στα κιτάπια της ελληνικής ιστορίας ως ένας γενναίος και πανέξυπνος αρματολός, που στόχος του ήταν τα εθνικά συμφέροντα και όχι η προσωπική του αποκατάσταση.

Σήμερα ο καπετάν Ζαχαριάς, φυλάει το χωριό του, μέσα από τα μαρμάρινα μάτια του αγάλματός του και μας θυμίζει πως η γενναιότητα και η τιμιότητα είναι εκείνες οι σπάνιες αρετές που δημιουργούν τις μεγάλες προσωπικότητες.

Τι να κάνω, τι να δω και που να καθίσω για φαγητό στη Βαρβίτσα

Εκτός λοιπόν από την επίσκεψη στο μικρό εκκλησάκι του Αϊ Δημήτρη, που θα απολαύσεις και μια πανέμορφη θέα με το χωριό να απλώνεται στις πλαγιές του βουνού, μπορείς να φτάσεις ως το παλιό δημοτικό σχολείο, περίπου 10 λεπτά περπάτημα από την πλατεία. Σήμερα, δεν λειτουργεί όπως συμβαίνει με τα περισσότερα σχολεία στα ελληνικά χωριά, ωστόσο παραμένει ένα κόσμημα της αρχιτεκτονικής. Η βόλτα μέχρι εδώ είναι ένα μίνι οδοιπορικό στις γειτονιές του χωριού, με τα πέτρινα σπίτια και τις όμορφες αυλές τους.

Στην πλατεία με την πέτρινη βρύση διπλής όψης και τα αιωνόβια πλατάνια, υπάρχει το άγαλμα του καπετάν Ζαχαριά και ένας πίνακας με πολλές πληροφορίες για το χωριό και την ιστορία του. Αξίζει να σταθείς μερικές στιγμές και να μάθεις πολλά και χρήσιμα γι αυτό το μέρος.

Η ταβέρνα «Το μπαλκόνι του Πάρνωνα» θα σε μυήσει στη γαστρονομία της περιοχής, μέσα από παραδοσιακές συνταγές με πρωταγωνιστές τα αγνά, ντόπια προϊόντα. Για τις κρύες μέρες του χειμώνα, ένα πιάτο με γίδα βραστή και φρεσκοτριμμένο ρίγανη, είναι ο ιδανικός τρόπος για να ζεσταθείς.

Το λεμονάτο αρνάκι με πατάτες στον φούρνο, είναι λουκούμι και είναι σφάλμα, να μην το δοκιμάσεις. Ο κόκορας με παραδοσιακές χυλοπίτες πασπαλισμένες με μυζήθρα, θα σου θυμίσει τη μαμαδίστικη κουζίνα των παιδικών σου χρόνων.

Οι πίτες της Γεωργίας, είναι όλες χειροποίητες και πεντανόστιμες. Η φέτα και το κεφαλοτύρι, είναι ντόπια και η γεύση τους δεν συγκρίνεται επ’ ουδενί με τα τυριά του εμπορίου.

Αν δεν είσαι σε φάση για φαγητό, μπορείς να πιείς το καφεδάκι σου και να δοκιμάσεις την πιο λαχταριστή καρυδόπιτα που κυκλοφορεί στον Πάρνωνα!

Η ταβέρνα λειτουργεί από Παρασκευή βράδυ και Σάββατο - Κυριακή από το πρωί.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις