Αυτοδιοικητικές εκλογές - Το υπεύθυνο είδωλο της χρόνιας εγκατάλειψης…

Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Η δημοσιοποίηση των συνδυασμών των υποψηφίων διεκδικητών/τριών της πενταετούς νέας περιφερειακής και δημαρχιακής αρχής, με τους εκατοντάδες υποψήφιους συμβούλους* και προέδρους κοινοτήτων φανερώνει το ενδιαφέρον και τη διάθεση για προσφορά στην κοινή ωφέλεια, στο πλαίσιο της πολιτικής και κοινωνικής δημοκρατίας. Εξελίσσεται ένας ζωηρός προεκλογικός αγώνας, στον οποίο δεν έλειψαν οι εκφράσεις …πολιτισμού, τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, αφού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Φαίνεται όμως ότι, όλες οι δραστηριότητες επικεντρώνονται στο χειροφίλημα της σταυροδοσίας, κινήσεις σε ένα βαθμό ανεκτές και επιτρεπτές, αλλά σε πολλές περιπτώσεις υπερβολικές και υποτιμητικές.

Συνηθισμένα και βαρετά ακούστηκαν για την ανάπτυξη και την προοπτική των τοπικών κοινωνιών. Λείπει το όραμα, η πρόταση, το πρόγραμμα αξιών και στόχων, το οποίο θα μπορούσε να ανατάξει, να ενεργοποιήσει και να κινητοποιήσει αδράνειες και παθητικότητες και να τις οδηγήσει σε παραγωγική δημιουργία. Απουσιάζουν οι νέες ιδέες και οι σταθερές αρχές που θα συνδέσουν τις κοινωνίες με το παρελθόν και οι προϋποθέσεις για μια προοδευτική κουλτούρα για το μέλλον. Η χρόνια στασιμότητα έχει ισχυροποιήσει τις φυγόκεντρες νοητικές τάσεις σε βαθμό που η όποια νέα σημαντική παρέμβαση για αλλαγή θα πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της επιβολής, της ανατροπής. Το σπάσιμο των «ιδεολογικών» κέντρων και παράκεντρων που λυμαίνονται περιφέρειες και δήμους είναι πλέον υποχρεωτικό, προκειμένου σταθερά να αρχίσουν να μπαίνουν οι βάσεις για μια νέα αποκεντρωμένη περιφέρεια. Παρότι το εγχείρημα απαιτεί τη στενή συνεργασία συνδυασμών και πολιτών, γιατί δεν έχει νόημα η στείρα αντιπαράθεση, ωστόσο φαίνεται ότι η προηγούμενη νοοτροπία καλά κρατεί, με την απαισιοδοξία να κυριαρχεί, τη στασιμότητα να συνεχίζεται, μη προσβλέποντας σε κάτι το νέο, το σύγχρονο, το πρωτοποριακό. Μέσα σ’ αυτό το τέλμα εύκολα εκκολάπτονται τα αυγά του φιδιού, το οποίο με το χάιδεμα των υποψηφίων τρέφεται, δυναμώνει και αναπαράγεται. Έτσι, το ακροδεξιό μόρφωμα εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία και καπηλεύθηκε το βαρύ όνομα «Σπαρτιάτες» (εθνικιστικό πολιτικό κόμμα) και εισήλθε στη Βουλή, με τη χλιαρή αντίδραση-ανοχή-αποχή των τοπικών παραγόντων.

Οι υπηρέτες του κοινωνικού συνόλου πρέπει καθημερινά με τη φόρμα εργασίας να βρίσκονται στην έπαλξη του καθήκοντος, αλλά ταυτόχρονα να είναι και οι εμπνευστές και οι οραματιστές της διαμόρφωσης της νέας κοινωνίας. Βαθιά πολιτικοποιημένοι, χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και μηχανισμούς, θα μπορέσουν να ενεργοποιήσουν τα ικανά πρόσωπα, αφού θα λογοδοτούν μόνο στους πολίτες και σε κανέναν άλλον. Δυστυχώς, περιφερειακές χαζοχαρούμενες εικόνες φωτεινής ανεπάρκειας επιβάλλονται και μισόκλειστες κουρασμένες βλεφαρίδες, σαν να κάνουν αγγαρεία έχουν κατακλείσει τα μέσα ενημέρωσης.

Είναι ενθαρρυντικό ότι, σχεδόν όλοι και όλες υποψήφιοι/ες για τον δήμο της Σπάρτης δεν στηρίζονται άμεσα σε πολιτικά κόμματα, κάτι που δεν ισχύει για την περιφέρεια. Γιατί, οι εγκάθετοι κομματικοί είναι πτωχοί στο πνεύμα και περιορισμένοι στο μυαλό και υπολείπονται στη διαχείριση και στη σωστή αντιμετώπιση των κοινών. Μπορεί να θέλουν, αλλά δεν μπορούν. Εμποδίζονται από τις αγκυλώσεις, τις αλυσίδες που τους δένουν με τα αφεντικά, που τους προωθούν και τους κατευθύνουν, στα οποία σκύβουν, υπακούουν και υποτάσσονται. Ελέγχονται από τους πάτρονες της πολιτικής, που κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο, οι οποίοι έχουν το θράσος να κατευθύνουν συνειδήσεις σε μια δημοκρατική και ελεύθερη κοινωνία. Και ένα πλήθος λαού παρατρεχάμενων ψηφοφόρων, πιστοί στο δόγμα της παράταξης του ρουσφετιού, της αναξιοκρατίας και της φαυλοκρατίας, άκριτα και απερίσκεπτα οδηγούνται ομαδικά συντεταγμένα από τον βασιλιά, γιατί δεν τους είναι δυνατόν να κρατούν σε απόσταση το χέρι που τους χαϊδεύει. Δεν έχουν τη δύναμη να απομακρυνθούν από τη στάνη, γιατί έξω ο φόβος του λυκάνθρωπου είναι ορατός, υπαρκτός. Πότε αυτός ο λαός θα ανεξαρτητοποιηθεί και θα απαλλαγεί από τα κοράκια της πολιτικής, κατάλοιπα παρελθοντολογικής λογικής, χειραγώγησης και δουλείας;

Δεν έχει ξαναγίνει κυβερνητικά στελέχη με επικεφαλής τον πρωθυπουργό να «κατεβαίνουν» στην περιφέρεια, για να υποστηρίξουν συγκεκριμένο υποψήφιο. Είναι απαράδεκτο, αντιδημοκρατικό, ανέντιμο.

Κανείς δεν θέλει να ζει σε μέρος αποστειρωμένο και απαρχαιωμένο, χωρίς ταυτότητα και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μεταφέρουν τον πολιτισμό και την παράδοση, που αναδεικνύουν το παρόν και βάζουν υποθήκη για το μέλλον. Δεν δεχόμαστε να περπατάμε με ελιγμούς προσπαθώντας να περάσουμε τα εμπόδια που οικειοποιούν τα πεζοδρόμια και φράζουν τις παραλίες, με την ανοχή των υπευθύνων, κάτω από τις οικονομικές απαιτήσεις των σύγχρονων καταπατητών. Θέλουμε να ζούμε σε μια χώρα, όπου στα κέντρα των πόλεων δεν θα κυκλοφορούν αυτοκίνητα, με τις ατέλειωτες ουρές χρωματιστών σιδηρικών που μολύνουν τον αέρα που αναπνέουμε, αλλά σε ένα φυσικό και φιλικό περιβάλλον απολαμβάνοντας τον περίγυρο ήρεμα και ανέμελα. Απαιτούμε απόλυτο σεβασμό σ’ ένα πλαίσιο κατανόησης, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια θα εκφράζεται και θα αποδίδεται.

Υπερβολές; Με την αστική και στατική σκέψη, ίσως. Όμως, αν κοιτάξουμε στα μάτια τον καλύτερό μας φίλο, τον καθρέφτη, ο οποίος γελάει όταν γελάμε και κλαίει όταν κλαίμε, θα αντικρύσουμε σκιαγραφημένο το υπεύθυνο είδωλο της χρόνιας εγκατάλειψης.

ΥΓ. Την Σπάρτη δεν την κατάστρεψαν οι νεότεροι. Η πόλη υποβαθμίζεται σταθερά, με μικρές εξαιρέσεις, μετά τη μεταπολίτευση (~50 χρόνια), τότε που ο νέος επίτιμος κατείχε για πολλά χρόνια ανώτατα πολιτικά αξιώματα.

*Στην πόλη των Τρικάλων, το πλήθος των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων οδήγησε σε ψηφοδέλτιο μήκους 98 εκατοστών. Έγιναν προσπάθειες να μειωθεί ο αριθμός ή να μικρύνουν τα …γράμματα.