Λίμνη Στυμφαλία: Ένα μαγικό αλπικό τοπίο που μεταμορφώνεται ανάλογα με τις εποχές του χρόνου

ΚΟΡΙΝΘΙΑ. Φωλιασμένη σε ένα μαγικό και πολύχρωμο αλπικό τοπίο στα ορεινά της Κορινθίας, η λίμνη Στυμφαλία θεωρείται ο νοτιότερος ορεινός υγροβιότοπος των Βαλκανίων και μεταμορφώνεται ανάλογα με τις εποχές του χρόνου.

Οι περισσότεροι από εμάς σίγουρα ακούγοντας το όνομα Στυμφαλία φέρνουμε στο μυαλό μας τους άθλους του Ηρακλή και μάλιστα τον 6^ο ο οποίος πραγματοποιήθηκε σε αυτά τα πανέμορφα μέρη. Μετά από διαταγή του Ευρυσθέα ο μυθικός ήρωας έφτασε στην περιοχή με σκοπό να εξουδετερώσει τις Στυμφαλίδες όρνιθες, τα μεγάλα αρπακτικά πουλιά με τα χάλκινα ράμφη που τρομοκρατούσαν ανθρώπους και κοπάδια και κατέστρεφαν τις σοδειές των κατοίκων.

Το πρόβλημα ήταν πως ήξεραν να κρύβονται καλά στην πυκνή βλάστηση της λίμνης και ο Ηρακλής δεν μπορούσε να τις δει. Η θεά Αθηνά τότε του χάρισε ένα ζευγάρι κύμβαλα όπου με αυτά ο ήρωας κατάφερε να τρομάξει τα πουλιά και να τα αναγκάσει να εγκαταλείψουν τις κρυψώνες του. Κάπως έτσι, σύμφωνα πάντα με τη μυθολογία, ο Ηρακλής κατάφερε να απαλλάξει την περιοχή από την απειλητική παρουσία των τεράστιων κι επικίνδυνων πτηνών.

Λίμνη Στυμφαλία: Ένας σπουδαίος υγροβιότοπος φωλιασμένος σε ένα αλπικό τοπίο που μεταμορφώνεται ανάλογα με την εποχή

Πέρα όμως από τη μυθολογία και τις γενναίες περιπέτειες των μυθικών ηρώων, η ελώδης λίμνη αποτελεί σήμερα έναν σπουδαίο υγροβιότοπο των Βαλκανίων. Έχει ενταχθεί στο δίκτυο προστασίας Natura 2000 με σκοπό να διαφυλαχθεί το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον της Στυμφαλίας.

Εδώ βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη μεταναστευτικών πουλιών και επιβιώνει το ψάρι Phoxinellus stymfalicious το οποίο έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται ακόμη σε συνθήκες αποξήρανσης αφού μπορεί και ζει μέσα στη λάσπη του πυθμένα της λίμνης.

Το αμέσως επόμενο «παράδοξο» είναι πως ποτέ δε βλέπεις τα ίδια πράγματα εδώ διότι πολύ απλά όλα αλλάζουν (και εξαρτώνται φυσικά) από τον καιρό και ιδίως από τα βροχές και τα χιόνια που πέφτουν το χειμώνα.

Αν φτάσεις ως εδώ χειμώνα και κυρίως την άνοιξη θα αντικρίσεις ένα καταπράσινο οροπέδιο και στη μέση μια γαλάζια λίμνη που πάνω στα ήρεμα νερά της καθρεφτίζεται ο ουρανός και τα ψηλά χιονισμένα βουνά που την περιβάλλουν. Ένα θέαμα που δύσκολα χορταίνει ο επισκέπτης.

Αν πάλι φτάσεις στη Στυμφαλία καλοκαίρι ή φθινόπωρο θα βρεις μια απέραντη έκταση με καλαμιώνες και χαμηλή βλάστησης στις αποχρώσεις του κίτρινου και του πράσινου. Τόσο που δεν ξεχωρίζεις που σταματάει η στεριά και που αρχίζει η λίμνη. Νερό φυσικά υπάρχει αλλά αυτό βρίσκεται πολύ μακριά από την ξηρά με αποτέλεσμα να μην είναι ορατό. Άκρως εντυπωσιακό το τοπίο ακόμα κι έτσι!

Φυσικά τα κτήματα που βρίσκονται μακριά από τις όχθες της λίμνης αποτελούν άλλη μια εκπληκτική εικόνα μιας και τα χρώματά τους αλλά και τα σχέδιά τους είναι τόσο τέλεια που μοιάζουν με ψεύτικα.

Το μονοπάτι στις όχθες της λίμνης και το Μουσείο Περιβάλλοντος στα κορυφαία αξιοθέατα

Αν φτάνοντας εδώ νομίζεις πως έχεις μόνο να αγναντέψεις το αλπικό τοπίο, βγαλμένο θαρρείς από τα παραμύθια, κάνεις λάθος. Η περιοχή έχει πλούσιο ιστορικό ενδιαφέρον αλλά κι ένα σπάνιο μουσείο αφιερωμένο στη ζωή των ανθρώπων γύρω από τη λίμνη τον περασμένο αιώνα.

Αρχικά, ένα μονοπάτι μήκους 1,5 χιλιομέτρου θα σε ξεναγήσει στην Αρχαία πόλη της Στυμφαλίας. Πρόκειται για μια πολύ εύκολη διαδρομή την οποία θα έχεις διανύσει σε περίπου μισή ώρα. Κινείται αρχικά στο λόφο απέναντι από το μουσείο ξεκινώντας από το ξύλινο κιόσκι με το χάρτη. Ύστερα κατηφορίζει στις όχθες της λίμνης όπου ένας αρχαιολογικός χώρος στέκει εκεί για χιλιάδες χρόνια και περιμένει να τον γνωρίσουμε.

Ύστερα στο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας το οποίο δημιουργήθηκε και λειτουργεί με τη φροντίδα του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς είναι ένα κόσμημα για την περιοχή. Κι ενώ θα περίμενε κανείς να συναντήσει μια αταίριαστη ίσως και κακή εικόνα ενός πελώριου κτιρίου στην πλαγιά του λόφου πάνω από τη λίμνη, το μουσείο όχι μόνο δεν αποτελεί παραφωνία αλλά έχει βραβευτεί για την φιλική προς το περιβάλλον αρχιτεκτονική του.

Η φιλοσοφία του χώρου εστιάζει αφενός στη δημιουργία της λίμνης και στο ζωικό και φυτικό πλούτο αυτής και αφετέρου στην αδιάρρηκτη σχέση ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος στην περιοχή.

Οι σειρές των εκθεμάτων (χωρισμένες ανά ενότητες) που αφορούν τα παραδοσιακά επαγγέλματα τα οποία έχουν πια χαθεί, δίνουν μια σαφή εικόνα για τη ζωή πριν τη δεκαετία του ‘70 μέσα από εργαλεία, εξοπλισμούς και λοιπά αντικείμενα.

Παράλληλα το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό σε αρκετά σημεία δίνει μια λεπτομερή άποψη του περιβάλλοντος και πολύ χρήσιμες πληροφορίες γύρω από την υδάτινη λεκάνη ενώ το ανοιχτό ενυδρείο αναπαριστά τη λίμνη σε κάθετη τομή, σαν μια τέλεια μικρογραφία. Πρόκειται για το μοναδικό τέτοιου είδους έκθεμα στην Ελλάδα.

Από τον εξώστη του μουσείου, η λίμνη μοιάζει να είναι στα πόδια σου και με ένα τέντωμα του χεριού θα τη χαϊδέψεις.