Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Αν κανείς επιχειρήσει να συγκεντρώσει αυτά που ακούστηκαν το τελευταίο διάστημα στη Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα από τους υπουργούς και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, δεν θα μπορέσει εύκολα να διαχειριστεί το μέγεθος της ευτέλειας και της ποταπότητας, της σήψης και της κατάντιας των «αρίστων». Θα μείνει έκθαμβος και άναυδος από τον τρόπο σκέψης και έκφρασης των επιτελικών, οι οποίοι έχουν τοποθετήσει τον εαυτό τους στους λίγους της εξουσίας, βρίσκονται στον δικό τους περιχαρακωμένο κόσμο και πολλές φορές δείχνουν ότι έχουν ξεπεράσει τα όρια του συμβατού αλλά και του ασύμβατου κόσμου. Το φαινόμενο αυτό είναι απόρροια της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία αναδεικνύει το πραγματικό πρόσωπο της χαμηλής οξυδέρκειας και βρίσκει την ευκαιρία να πλασαριστεί στην κοινωνία των διακριτών αποκαλύπτοντας την απεραντοσύνη της κατωτερότητας, της ασημαντότητας. Και όσο διαρκεί ο εσωτερικός αγώνας για την ανάδειξη της ευστροφίας τόσο αυξάνει η αλαζονεία και το μέγεθος της σαθρότητας, της ανικανότητας και της ανεπάρκειας. Οι σοβαροί υποτίθεται υπερασπιστές του κυβερνητικού έργου συγκροτούν ένα σύμφυρμα με τους θεατρίνους και τους πολιτικά ασήμαντους, έναν αχταρμά πραγματικών και υποθετικών ειδώλων, που δύσκολα θα μπορούσε να σταθεί στη σκηνή, ακόμη και στον περίβολο της επαρχιακής κωμόπολης.

Επειδή τα ονόματα μικρή σημασία έχουν η αναφορά γίνεται σε μερικά από αυτά που εκστόμισαν οι εκλεκτοί προσπαθώντας να υπερασπίσουν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, κυρίως κατά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας στη Βουλή.

Ο περίφημος «Λόγος υπέρ Αδυνάτου» ήταν ένας δικανικός λόγος, που έγραψε ο Λυσίας (450-371 π.Χ.), ένας επαγγελματίας λογογράφος έναντι αμοιβής, που εκφώνησε στο δικαστήριο της αθηναϊκής δημοκρατίας ο κατηγορούμενος. Η επίκλησή του στη Βουλή ήταν τελείως άστοχη για εκείνον που τον ανέφερε, αφού υπέδειξε ως «Αδύνατο» τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Για μας η καταφυγή ήταν ευπρόσδεκτη, γιατί μας θύμισε τα μαθητικά μας χρόνια. «Οὐ πολλοῦ δέω χάριν ἔχειν, ὦ βουλή, τῷ κατηγόρῳ, ὅτι μοι παρεσκεύασε τὸν ἀγῶνα τουτονί. πρότερον γὰρ …». Η εξαιρετική αρχή του συγκεκριμένου λόγου επιβεβαιώνει ότι, κακώς τα Αρχαία Ελληνικά σχεδόν καταργήθηκαν από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ο ίδιος λόγος περιέχει παρακάτω και μια πολύ χρήσιμη στις μέρες μας επισήμανση: «Οι πλούσιοι βέβαια εξαγοράζουν με τα χρήματά τους δικαστικούς αγώνες, ενώ οι φτωχοί αναγκάζονται εξαιτίας της φτώχειας να είναι φρόνιμοι». (Χωρίς σχόλια.)

Ένας υπουργός με αφορμή τις υποκλοπές είπε: «Μη σας πειράζει, σάμπως ο Ερντογάν δεν το κάνει;» και υποστήριξε ότι: «η στάση του προέδρου της ΑΔΑΕ αγγίζει τα όρια της προδοσίας» και ότι: «καλώς η ΕΥΠ παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα». Άλλος προσέβαλε τον Ελληνικό λαό μιλώντας για πιθήκους στο Κοινοβούλιο, αποδεικνύοντας ότι κακώς συμπεριλαμβάνεται στην κοινωνία των ανθρώπων και άλλος αποκάλεσε τον πρόεδρο της Ανεξάρτητης αρχής delivery boy και πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός, που έγραφε το ’13 ότι: «πρόσωπο της χρονιάς είναι ο Μιχαλολιάκος, διότι πήρε τον διαλυμένο χώρο της Χ.Α. και από το 0,3% τον πήγε στο 7%».

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας δήλωσε ότι δεν πρόλαβε να διαβάσει την επιστολή που του απέστειλε 24 ώρες νωρίτερα ο επικεφαλής της ΑΔΑΕ, γιατί …γιόρταζε. Κυβερνητικός βουλευτής είπε: «Είναι δυνατόν να κριτικάρετε έναν πρωθυπουργό που είναι εκλεγμένος από τον λαό;» και ο ίδιος «τους παρακολουθούσαν για να τους προστατεύσουν». Και ακόμη: «όποιος πολίτης παρακολουθήθηκε δικαιούται να ενημερωθεί για τους λόγους της παρακολούθησής του» και ταυτόχρονα «η ΑΔΑΕ δεν έχει αρμοδιότητα να ενημερώνει πολίτες για τυχόν παρακολούθησή τους για λόγους εθνικής ασφάλειας, ούτε μπορεί να απευθύνεται σε τηλεφωνικούς παρόχους». Και μια αχρεία επιβεβαίωση από αξιωματούχο της ενημέρωσης: «Υπάρχουν ρυπαρά κέντρα μέσα στην ΕΥΠ που έχουν αυτονομηθεί».

Στις καταγραφές αυτές προστέθηκαν και οι αποκαλύψεις, ότι βρέθηκαν ναρκωτικά στην κατοχή της παρέας του γιου του υπουργού Προστασίας του Πολίτη και οι σχέσεις ανώτατων αξιωματικών της ΕΛΑΣ με «νονούς» της νύχτας και λαθρέμπορους καυσίμων. Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία, γιατί διαμορφώνουν έναν κοινωνικό κόσμο, όχι μόνο των πολιτικών, αλλά και των απλών ανθρώπων, οι οποίοι παρακολουθούν την ηθικά ευτελή συμπεριφορά των εκπροσώπων τους, με τους εξευτελισμούς και τις γελοιότητες να έχουν για τα καλά εγκατασταθεί στην καρδιά του δημόσιου βίου. Έτσι, η οικοδόμηση ενός αυταρχικού και ολοκληρωτικού τύπου πολιτεύματος, για τον έλεγχο του κράτους γίνεται εύκολη υπόθεση ακόμη και για τους «αδύνατους», τους φοβισμένους, τους ανασφαλείς. Με τη μάσκα του φιλελευθερισμού οι κινήσεις, οι εκφράσεις και οι επιλογές έχουν χαράξει την πορεία, που οδηγεί στον εκφασισμό της κοινωνίας. Ο φόβος μπροστά στην μη επανεκλογή τους και η σκέψη ότι μπορεί να χάσουν τα προνόμια που απολαμβάνουν τους παρασύρουν σε πατριωτικές κορώνες και αλλοπρόσαλλες, άναρχες και ασύντακτες αναφορές, όπου αποδεικνύονται η μικροπρέπεια, η αναξιοπρέπεια, ακόμη και η δουλοπρέπεια.

Μπροστά στην επερχόμενη ηθική ταπείνωση, πρέπει όλοι σοβαρά και υπεύθυνα να πάρουμε θέση. Είναι η ώρα της περισυλλογής, της κατανόησης της ύπαρξής μας, της οποίας τα πλεονεκτήματα και τα χαρίσματα δεν πρέπει να καταπατηθούν και να ισοπεδωθούν κι άλλο. Είναι ανάγκη να διαφυλάξουμε ακέραιες και αναλλοίωτες τις αξίες που μας καθοδήγησαν στους αιώνες, που τώρα βάλλονται πανταχόθεν και κυρίως από εμάς τους ίδιους. Να ξαναβρούμε, σαν λαός τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, κάτι που δεν είναι εύκολο, γιατί το ειδικό βάρος της είναι πολύ …βαρύ και χρειάζεται δύναμη, κόπος και συνεχής προσπάθεια για να σηκωθεί και να σταθεροποιηθεί στο κεφαλόσκαλο της κοινωνικής ζωής και του πολιτισμού.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις