Πώς θα ελέγξουμε τον θυμό μας και τον θυμό των άλλων

Ο θυμός είναι μια συναισθηματική κατάσταση που ποικίλλει σε ένταση, από τον ήπιο ερεθισμό σε έντονη οργή. Όπως και άλλα συναισθήματα, συνοδεύεται από φυσιολογικές και βιολογικές αλλαγές.

Όταν θυμώνουμε, ο ρυθμός της καρδιάς και της αρτηριακής πίεσης ανεβαίνει, όπως και τα επίπεδα των ορμονών (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη).

Ο θυμός μπορεί να προκληθεί και από εξωτερικά και εσωτερικά γεγονότα, για παράδειγμα με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή γεγονός ή ο θυμός θα μπορούσε να προκληθεί από μια ανησυχία ή συλλογισμό σχετικά με προσωπικά προβλήματα.

Μνήμες από τραυματικά γεγονότα ή εξοργιστικές εκδηλώσεις μπορούν επίσης να προκαλέσουν συναισθήματα θυμού.

Ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής Φώτης Σεργουλόπουλος μίλησε στο «Όλα για τη Ζωή μας» για τον θυμό και πώς το αντιμετωπίζει, και εάν κρατά τους «κανόνες παιδείας» ακόμα και όταν ερθει η στιγμή να βγει εκτός εαυτού.

«Ο θυμός μου είναι τόσο εκρηκτικός που μετανιώνω κάθε φορά που εκφράζω τον θυμό μου. Με θυμώνει η αδικία, η αδιαφορία, η απαξίωση και η παραποίηση των πραγμάτων. Ο θυμός μου θα με κάνει πολλές φορές τόσο έξαλλο που θα αναρωτηθώ αν όντως έχω κάνει κάτι στραβό, και τι κακό. Ο θυμός μου έρχεται σε μία συσσωρευμένη μορφή, η ανοχή πραγμάτων μπορεί να με κάνει να εκραγώ γιατί εγώ παράλληλα θα θυμώνω μέσα μου», είπε αρχικά.

Είναι θέμα βιωμάτων;

«Είναι ένα συναίσθημα ο θυμός όπως όλα τα υπόλοιπα. Τα συναισθήματα δεν έχουν ενοχές και δεν πρέπει να έχουμε παρεξηγήσει ένα συναίσθημα. Από μικρούς μας λένε «πρόσεξε θύμωσες ή μη θυμώνεις» και υπάρχει μία ενοχή σε αυτό. Όταν θυμώνουμε και υπάρχει αυτή η ενοχή, προσπαθούμε να μην θυμώσουμε. Ο θυμός πρέπει να εκφράζεται και να εκτονώνεται», συμπλήρωσε ο Φώτης Σεργουλόπουλος.

Η ειδικός, κ. Νικολάου έδωσε την επιστημονική διάσταση του θέματος.

«Δεν υπάρχει καλό ή κακό συναίσθημα. Αυτό που προκαλεί τον θυμό είναι ο φόβος. Άρα κάθε φορά που θυμώνω θα πρέπει να θυμάμαι ή να ψάξω να βρω τι είναι αυτό που με φοβίζει. Ακόμα και αν δε μπορώ να το κάνω αυτό εκείνη τη στιγμή, αργότερα χρειάζεται να κάνω μια διερεύνηση», είπε αρχικά.

«Υπάρχουν δύο διαφορετικές οδοί σε σχέση με την έκφραση. Η μία είναι η ενεργητική, από το να φωνάζω και να ωρύομαι μέχρι το να γίνω ειρωνικός, αλλά υπάρχει και η παθητικοεπιθετική, της απόσυρσης, του να κλείνομαι. Στον βαθμό που εγώ μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση, σημαίνει ότι επιτρέπω να την βιώσω και παράλληλα έχω την δυναμική ότι έχω να κάνω κάτι σε σχέση με αυτό, τι θα κάνω σε αυτό που έχει προκύψει», δήλωσε αρχικά η κ. Νικολάου.

Υπάρχει μέτρο στον θυμό;

Σύμφωνα με την κ. Νικολάου, «Ο θυμός και η ένταση έχουν μία κλιμάκωση. Όσο εμπλέκομαι σε αυτή την κλιμάκωση, τόσο αυξάνοντα οι πιθανότητες να ξεφύγω και εγώ. Πρέπει να έχω την επίγνωση ότι όταν φτάνει σε ένα σημείο που εγώ δυσκολεύομαι να ορίσω αυτό που συμβαίνει, ιδανικά χρειάζεται να αποχωρήσω και όχι να παραιτηθώ ή να ηττηθώ, αλλά για να βρω τον χρόνο να ανασυνταχθώ και να επανατοποθετηθώ για να κερδίσω αυτό που θέλω. Όταν φτάσω στην παραίτηση, έχω χάσει την όποια σχέση».

«Ζούμε πολύ δύσκολες καταστάσεις, χάνουμε αυτό που ξέρουμε. Στις παρέες μας δεν γελάμε τόσο όσο παλιά. Αυτό μας βαραίνει. Δεν διαβάζω σχόλια από τα social media. Δεν υπάρχει λόγος να διαβάσω ένα σχόλιο ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζω και δεν γνωρίζει τίποτα για μένα», συμπλήρωσε ο Φώτης Σεργουλόπουλος.