Γράφει η Ελεάννα Βλαστού / kathimerini.gr

Είναι η πρώτη χρονιά ύστερα από πενήντα εννέα χρόνια που η αρχηγός του κράτους απουσιάζει από την έναρξη των εργασιών του Κοινοβουλίου. Μια ετήσια διαδικασία που συνδέει τρία σώματα, τη Βουλή των Λόρδων, των Κοινοτήτων και τη βασίλισσα, υπό το «στέμμα» στο Κοινοβούλιο. Η ηλικία της ευθύνεται για την τρίτη απουσία σε εβδομήντα χρόνια, οι εγκυμοσύνες για τις δύο προηγούμενες. Ο μακροβιότερος εν αναμονή διάδοχος παίρνει τη σκυτάλη στον πιο επίσημο ρόλο της καριέρας του. Μεγαλοπρεπής, με τη στολή του ναυάρχου, αλλά όχι τόσο ώστε να επισκιάζει τη μοναρχία, που στέκει δίπλα του ως διάδημα και μοιάζει με ένα διακοσμημένο πολύτιμο κουτί που κάποιος το κοιτάει αλλά ουδείς θα τολμούσε να το ακουμπήσει, πόσο δε μάλλον να το ανοίξει. Η συνέχεια στα δεξιά, ο δούκας του Κέμπριτζ και αριστερά η δούκισσα της Κορνουάλης. Ο πρίγκιπας της Ουαλίας λέει ό,τι πρέπει να πει, σε τόνο βαρετού θεατρικού μονολόγου, όπως πρέπει, με πλήρη έλλειψη ενθουσιασμού. Θα μπορούσε να μη λέει τίποτα, μόνο η σκηνή αρκεί. Πρόκειται για το τρέιλερ της πολυαναμενόμενης βασιλικής «μετάβασης». Το κοινό: στρατιωτικοί με στολές, δικαστές με περούκες και κάπες, ξένοι πρεσβευτές, επίσκοποι με τις γούνες ριγμένες στους ώμους, λόρδοι και, φυσικά, πολιτικοί. Με έχει αγκιστρώσει η εικόνα, μοιάζει ελαφρώς συγκινητική, κάπως κωμική, με κάποιον τρόπο δραματική και, ειρωνικά, είναι η αμβλύτητά της που δημιουργεί το δράμα. Τι σύνθεση. Το ακροατήριο είναι ένα εικονογραφημένο μάθημα Ιστορίας και τα τρία βασικά πρόσωπα ένα μικρό οικογενειακό σάγκα. «Πώς φτάσαμε μέχρι εδώ;» σκέφτομαι και η ερώτηση είναι ειδική, αφορά τους δύο.

Ο Κάρολος βρίσκω ότι είναι συμπαθής, ανθρώπινος και εκκεντρικός. Όταν επισκέπτεται σπίτια φίλων κουβαλάει μαζί του ένα προετοιμασμένο Martini και το ποτήρι του. Έχει ένα καρφιτσωμένο ύφος παιδικής αδιαφορίας στο πρόσωπό του και είναι ο τρόπος του για να απαιτήσει προσοχή. Μια προσοχή που άργησε να έρθει. Ο πατέρας του θεωρούσε ότι δεν διαθέτει την ιδιοσυγκρασία βασιλιά, η μητέρα του έχασε πολλά από τα πρώτα του γενέθλια. Η πρώτη του ανάμνηση, είπε στον βιογράφο του, ήταν η απεραντοσύνη του καροτσιού του. Μια αλληγορία της μοναξιάς του. «Κανείς εκτός από μένα δεν αντιλαμβάνεται πόσο τρομακτικά δύσκολο είναι να είσαι πρίγκιπας της Ουαλίας», απάντησε στον διευθυντή της Daily Telegraph όταν αυτός του είπε ότι η συμπάθεια από το κοινό και το υψηλό στάτους δεν συνδυάζονται. Οι δυο τους δεν ξαναμίλησαν. Στη δεκαετία του ενενήντα η δημοφιλία του ήταν στο ναδίρ του 4%. Σε μια δημόσια εμφάνιση άκουσε να του λένε «δεν ντρέπεσαι καθόλου;». Εκτοτε πηγαινοέρχονται σύμβουλοι για να του φτιάξουν την εικόνα, αποβάλλοντας το ύφος του κατηφούς και αποθαρρυμένου πρίγκιπα. Οικολόγος, φυσιολάτρης, παράγει τα δικά του λαχανικά που πωλούνται ως βιολογικά «dutchy». Μιλάει στις γαλοπούλες και ονοματίζει τους κόκκινους σκίουρους αφήνοντάς τους να αλωνίζουν μέσα στο σπίτι. Έτσι μας είπαν τα παιδιά του όταν έγινε εβδομήντα. Με την ίδια αφορμή η σύζυγός του, που τον ξέρει καλύτερα από όλους, μας γνωστοποίησε ότι «τον κινητοποιεί το πάθος του και θα ήθελε, πραγματικά, να σώσει τον κόσμο». Θεωρητικά οι άνθρωποι που πιστεύουν το παραπάνω είναι οι κατάλληλοι υποψήφιοι για ένα ασφαλές ιατρικό περιβάλλον, και αν ο άνθρωπός μου εξομολογούνταν κάτι αντίστοιχο θα είχα σπεύσει να του βρω τους καλύτερους γιατρούς. Αλλά έτσι είναι η αριστοκρατία, είναι πιο ψύχραιμη, υπομονετικότερη και ανθεκτικότερη.

Ποια άλλη, άλλωστε, θα είχε αντέξει την κακοποίηση που υπέστη χωρίς να διαθέτει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Μόνο η Καμίλα. Η πιο κυνηγημένη, λοιδορημένη και δαιμονοποιημένη γυναίκα της χώρας. Κυκλοφορούσε με μαντίλι καλύπτοντας το κεφάλι, έλαβε χιλιάδες υβριστικά γράμματα, αντεπεξήλθε στη σύγκριση με την Νταϊάνα, στη διαρροή ηχογραφημένων συνομιλιών της με τον Κάρολο, που είχε ατζέντα να βρίσκεται μέσα στο παντελόνι της, ένα διαζύγιο που δεν το περίμενε. Ο πρώτος της σύζυγος έσπευσε να τη χωρίσει όχι λόγω μοιχείας αλλά λόγω παραδοχής της μοιχείας. Ο ίδιος ξαναπαντρεύτηκε ύστερα από δύο μήνες. Η μόνη αναξιοπρέπεια είναι η ειλικρίνεια, αυτό για να παίρνουμε μαθήματα από την αριστοκρατική Αγγλία. Δημοσιογράφοι χτυπούσαν την πόρτα και τα παράθυρά της, κάποιοι αποπειράθηκαν να εισχωρήσουν από την καμινάδα, οι κάμεραμεν την καταδίωκαν και οι γυναίκες την έφτυναν στα καταστήματα. Η βασίλισσα δεν ήθελε να βρίσκεται στον ίδιο χώρο μαζί της και όταν συνέπεσαν αρνήθηκε να αναγνωρίσει την παρουσία της. Οξύμωρο αν σκεφτεί κάποιος ότι ήταν παρούσα στον πρώτο της γάμο. Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι η Καμίλα θα μείνει, την καλωσόρισε στωικά στον θρόνο. Όλα μένουν ίδια και όλα αλλάζουν. Ποτέ ξανά όμως η μοναρχία δεν θα επισκιαστεί από ένα πρόσωπο. «Δεν χρειαζόμαστε άλλη Νταϊάνα», είχε πει η βασίλισσα και το εννοεί. Ο σκοπός είναι ακριβώς ο ίδιος με μιας οικογένειας: ενωμένη να επιβιώσει.

* Η κ. Ελεάννα Βλαστού είναι συγγραφέας και ζει στο Λονδίνο

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr