Από το Καστόρι μέχρι το Λογκανίκο: Οδοιπορικό στα σκαρφαλωμένα χωριά του βόρειου Ταϋγέτου

ΛΑΚΩΝΙΑ. Ένα μοναδικό οδοιπορικό στα σκαρφαλωμένα χωριά του βόρειου Ταϋγέτου, 15 χιλιόμετρα και 6 χωριά από το Καστόρι μέχρι το Λογκανίκο.

Αυτό που κάνει τις ορεινές διαδρομές να ξεχωριζόμουν δεν είναι μόνο τα άγρια, πανέμορφα τοπία που θα διασχίσεις ή η θέα που θα σε καθηλώσει κάμποσες φορές σε μια τέτοια εξόρμηση. Είναι τα χωριά και οι μικροί οικισμοί που θα βρεις στο δρόμο σου. Εκείνες οι πινέζες του χάρτη που μπορεί να φαντάζουν αδιάφορες με την πρώτη ματιά, έχουν όμως πολλά να μας αφηγηθούν κι άλλα τόσα να μας δείξουν.

Μην ξεχνάς πως σε τέτοια μέρη θα ακούσεις μια ζεστή καλημέρα κι ένα «κόπιασε να πιεις ένα τσίπουρο» από τους ντόπιους. Όπως καταλαβαίνεις όλα αυτά συνθέτουν μια αυθεντική και γνήσια εικόνα της ελληνικής επαρχίας.

Ένα οδοιπορικό από την αρχαιότητα μέχρι το σήμερα

Το συγκεκριμένο μίνι road trip στα χωριά του βόρειου Ταϋγέτου ξεκινάει από το χωριό του Κάστορα (Καστόρι), ανηφορίζει μέχρι το μπαλκόνι του Ταϋγέτου (Γεωργίτσι) και ύστερα κατηφορίζει προς τον τελικό προορισμό (Λογκανίκο) μέσα από μια επική διαδρομή κι ενδιάμεσους σταθμούς μικρότερους οικισμούς.

Αξίζει να θυμηθούμε πως στο παρελθόν τα τρία μεγαλύτερα χωριά της ανατολικής πλευράς του βόρειου Ταϋγέτου (Καστόρι, Γεωργίτσι Λογκανίκος) υπήρξαν σπουδαία κεφαλοχώρια. Παρά τις δύσκολες συνθήκες για μεταφορές κι επικοινωνία, η φύση προίκισε αυτή την πλευρά με νερά, δάση και καλλιεργήσιμη γη.

Κατά την αρχαιότητα επίσης, από το Λογκανίκο διερχόταν η οδός που συνέδεε τη Σπάρτη με την Ολυμπία για να διευκολύνεται η μεταφορά πληθυσμού, εμπορευμάτων και στρατευμάτων. Αργότερα στα βυζαντινά χρόνια, η βασιλική οδός επίσης περνούσε από αυτή την περιοχή.

Από το Καστόρι στο Γεωργίτσι σε μια διαδρομή που όλο ανεβαίνει

Ξεκινάμε λοιπόν από το Καστόρι που κυριολεκτικά πνίγεται στο πράσινο. Ένα χωριό περικυκλωμένο από ποτάμια και πηγές, που μας προσκαλεί σε κάποιο από τα καφενεία του για τον πρώτο καφέ της ημέρας. Στον κεντρικό δρόμο χτυπάει η καρδιά του οικισμού αφού εδώ βρίσκονται όλα τα μαγαζάκια αλλά και όλα τα χρώματα της ίριδας.

Αν κάποιος παρατηρήσει τα ψηλά σπίτια με τα σκαλιστά μπαλκόνια και τα αριστοτεχνικά σκέπαστρα, θα καταλάβει ακριβώς τι εννοώ. Στην ατμόσφαιρα πλανάται ένα γαργαλιστικό άρωμα εσπεριδοειδών και τα τρεχούμενα νερά συνθέτουν την πιο σπάνια μελωδία.

Αφήνοντας πίσω μας το Καστόρειο (όπως είναι και η επίσημη ονομασία) κινούμαστε ανηφορικά για 9 χιλιόμετρα μέχρι να μας καλωσορίσει το μπαλκόνι του Ταΰγετου (καθόλου τυχαίος ο χαρακτηρισμός!). Σε απλά ελληνικά, το αρχοντικό Γεωργίτσι με την ατέλειωτη θέα μέχρι να θολώσουν τα μάτια σου. Σε αυτή τη διαδρομή περνάμε και από τον οικισμό της Αλευρούς.

Δύο πλατείες στο Γεωργίτσι (η μία ομορφότερη από την άλλη) και αξιοθέατα που επιβάλλεται να σταθείς για μια στιγμή και να τα θαυμάσεις. Το εμβληματικό λιθόκτιστο δημοτικό σχολειό έχει χαρακτηριστεί μνημείο κι εκτός από διδακτήριο έχει τελέσει χρέη ειρηνοδικείου και αγροτικού ιατρείου.

Το μαχητικό αεροσκάφος F104 μοιάζει έτοιμο να απογειωθεί στην άκρη του χωριού. Πρόκειται για μία τιμητική προσφορά της πολεμικής αεροπορίας στο Γεωργίτσι για να τιμηθούν οι τρεις αεροπόροι που κατάγονταν από το χωριό και θυσιάστηκαν εν ώρα υπηρεσίας.

Από το Γεωργίτσι μέχρι την Αγόριανη και το Λογκανίκο

Αφήνοντας πίσω μας τον επιβλητικό όγκο με τα λιθόκτιστα σπίτια στην πλαγιά του βουνού παίρνουμε το δρόμο προς Αγόριανη. Γιατί ναι, Αγόριανη δεν έχει μόνο ο Παρνασσός αλλά και ο Ταΰγετος.

Πρόκειται για ένα μικρό χωριουδάκι ανάμεσα στο Γεωργίτσι και στο Λογκανίκο. Μπορεί εδώ ο τόπος να μη σφύζει από ζωή (ειδικά το χειμώνα) όμως η μικρή πλατεία προσφέρει απλόχερα μια ασύλληπτη θέα προς την κοιλάδα του Ευρώτα και τον Πάρνωνα.

Κατηφορίζοντας προς το Λογκανίκο (με ενδιάμεσο σταθμό τον οικισμό Κοτίτσα) ένα είναι το βέβαιο. Τίποτα δεν είναι ικανό να μας προϊδεάσει για τη γραφικότητα και την απλότητα αυτού του μέρους. Από μακριά ο οικισμός φαίνεται να ξαπλώνει στη ράχη του λόφου και να εκτείνεται κατά μήκος του. Ένα θέαμα σπάνιο με μια ομορφιά που μόνο η παράδοση συνεχίζει και συντηρεί.

Ο πελώριος πλάτανος στην πλατεία προσφέρει την αγκαλιά του στους περαστικούς και από την πλατεία μπορείς να καμαρώσεις το χωριό να ορθώνεται πίσω σου σαν πέτρινος πολεμιστής σε επιφυλακή.

Η καλύτερη εικόνα για να κλείσει αυτό το οδοιπορικό!