ΑΡΚΑΔΙΑ. Το φαράγγι του Λούσιου ποταμού είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φυσικά τοπία της Ελλάδας αφού κατά μήκος του, υπάρχουν πολλά αξιοθέατα με κορυφαίο το κρεμαστό μοναστήρι της Μονής του Τιμίου Προδρόμου το οποίο ονομάζεται και ως «Μέγα Σπήλαιο» της Αρκαδίας.

Είτε αποφασίσει κανείς να περπατήσει σε αυτό τον φυσικό παράδεισο, είτε επιλέξει να επισκεφτεί τα αξιοθέατά με αυτοκίνητο (όσα από αυτά είναι προσβάσιμα), το βέβαιο είναι πως θα μαγευτεί. Η παρέμβαση του ανθρώπου (όπου αυτή υπάρχει) γίνεται με τέτοιο σεβασμό στη φύση, που οποιοδήποτε κτήριο, αρχαιολογικός χώρος, γεφύρι κτλ συναντάμε, είναι απόλυτα εναρμονισμένο με το σύνολο του τοπίου.

Από το 1997 ο χώρος προστατεύεται από το υπουργείο πολιτισμού αφού έχει χαρακτηριστεί ως περιοχή ενιαίου αρχαιολογικού χώρου.

Η ιστορία της Μονής και η επίσκεψη στο σήμερα

Παρόλο που το φαράγγι ήταν δυσπρόσιτο κυρίως λόγω της ιδιομορφίας του, έχει γράψει μια συγκλονιστική ιστορία στις ρεματιές του από τα αρχαία κιόλας χρόνια. Αν σκεφτούμε πως τον 4ο αιώνα π. Χ. η Αρχαία Γόρτυνα στις εκβολές του Λούσιου, γνώριζε τη μεγάλη της ακμή ενώ η χρονολογία ίδρυσής της παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα, τότε μετράμε 2,500 και πλέον, χρόνια ιστορίας στην περιοχή.

Το αμέσως επόμενο αρχαιότερο κτίσμα είναι η Παλιά Μονή Φιλοσόφου. Χτισμένη το 963, αποτελεί το πιο παλιό μοναστήρι της Αρκαδίας. Σήμερα ο χώρος δεν λειτουργεί ούτε και κατοικείται. Η επίσκεψη πραγματοποιείται μέσω της Νέας Μονής Φιλοσόφου την οποία προσεγγίζουμε είτε πεζοπορώντας είτε με αυτοκίνητο.

Το ιδιαίτερο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, παρόλο που θεωρείται πιο πρόσφατο από τη Μονή Φιλοσόφου, κατάφερε μέσα στα χρόνια από ασκηταριά στις σπηλιές να εξελιχθεί σαν έναν μοναδικό, θρησκευτικό χώρο. Ένα μέρος που ανθρώπινη ψυχή βρίσκει αγαλλίαση και απόλυτη ηρεμία. Εξάλλου από μόνη της η τοποθεσία της Μονής, κρεμασμένης στην κυριολεξία πάνω στο βράχο, προσφέρει μια αύρα δύναμης και θέλησης στον άνθρωπο.

Σημασία δεν έχει τι πιστεύει ο καθένας μας σε αυτές τις περιπτώσεις. Σημασία έχει να αντιμετωπίζουμε με σεβασμό όλα όσα συνθέτουν το θαύμα.

Οι πρώτοι ασκητές εγκαταστάθηκαν στις εσοχές των βράχων περίπου το 12ο αιώνα χωρίς να υπάρχει καμία επικοινωνία μεταξύ τους. Κατά τον 16ο αιώνα δημιουργήθηκε το κοινόβιο της Μονής που στην πραγματικότητα αποτελεί τη συνέχεια από τις κοιλότητες όπου ζούσαν οι ασκητές τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής τους σε αυτό το μέρος.

Το 1860 δίπλα από το αρχικό κοινόβιο χτίστηκε μια προέκταση της Μονής. Το παλιό κτίριο από το νέο φυσικά και διαφέρουν. Δεν δημιουργούν όμως καθόλου άσχημη εικόνα, το αντίθετο μάλιστα. Είναι σαν το νέο κτίσμα να αποτελεί προέκταση ή φυσική εξέλιξη του παλιού.

Στα 520 μέτρα όπου είναι χτισμένο το μοναστήρι, όλα μοιάζουν να κρέμονται από μια κλωστή και όλα φαίνονται προσεκτικά τακτοποιημένα πάνω στον απόκρημνο βράχο.

Σήμερα η πρόσβαση στη Μονή μπορεί να γίνει και μέσω του μονοπατιού που διασχίζει το φαράγγι αλλά και με αυτοκίνητο. Στη δεύτερη περίπτωση θα χρειαστεί νε περπατήσουμε μόνο μερικά μέτρα μέχρι να φτάσουμε στην κύρια πύλη.

Η Μονή είναι κάθε μέρα ανοιχτή εκτός από τις μεσημβρινές ώρες 13:00 – 17:00 μ.μ.

Η φιλοξενία των μοναχών είναι κάτι παραπάνω από θερμή. Στο αρχονταρίκι θα βρούμε φλιτζάνια γεμάτα με καφέ και λουκούμια για να γλυκαθούμε.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις